Perły to łzy

[Gajka]

biegać w białej sukience
gdzie miedza rozczochrana
rosie w głowie zamącić
czy mogę

pszenica w słońcu dojrzewa
skrywa chabry błękitne
ja chcę
jeszcze zaśpiewać

poczuć się chłodnym deszczem
zrywać boki ze śmiechu
gdy wiatr
wplata mnie w tęczę

świtem
pobiec przez łąkę
nanizać z rosy korale
perły srebrne rozdawać
ale ...

[eka]

Cześć, Gajko, miło Cię widzieć

perły srebrne rozdawać
ale ...

Perły to łzy

W tej klamrze finału i tytułu jest clou wiersza. Cztery piękne, beztroskie, radosne, pełne wolności obrazy w strofach, trochę niepokojące dla czytelnika pytanie (czy mogę) i podsumowująca wiersz klamra.
Wiesz, ja myślę że zawsze można, wystarczy nie myśleć a chłonąć, zatopić się w świeżości i energii natury.

Bardzo delikatnie podany smutek. W dodatku z tymi perłami, patrząc stricte naturalistycznie, realne cierpienie małż się wiąże.
Piękno w cierpieniu. Łzy.

[zimny grog]

żeby tak dało się odwrócić strzałkę kierunkową czasu i nazad do dziewczyńskich i chłopińskich lat powrócić. jeszcze raz przeżyć te pyszności na przełomie dziecka i podlotka (chłopak podroślaka) może w innym życiu, na innej planecie, bo tu ino grzybienie zostało. no i grzybobranie nieodwołalne.

a co? nie można za te łany falujące, drzewa szumiące, rosy perlące, łąki sianem pachnące. ee chyba trza mi skończyć tę "litanię" bo i tak nie będzie wysłuchana.

[Gajka]

Ekuś

Taka jest rzeczywistość - czasem, a nawet bardzo często ludaski dla własnej satysfakcji i pychy uśmiercają niewinne istoty, ot życie...

Pozdrawiam

[Gajka]

Zimny grog

Nie bądź takim pesymistą - zawsze można letnią porą zanurzyć się po pas, po szyję w rozwichrzonych kłosach zbóż i pobiec przez pola kwitnących chabrów i słoneczników. Ja tak mam... i jest mi z tym bardzo dobrze.

Pozdrawiam

[tabakiera]

Perły to łzy, no i w dodatku jak wygląda ich hodowla...

W przyrodzie, jeśli uda się zachować choćby jej fragmenty, zawsze można znaleźć pocieszenie. Już sam jej cykl, to że po zimie nadchodzi wiosna, daje nadzieję.

Dobrze, że ją mamy, a "ale" minie.
Jeśli nie minie, człowiek uczy się z nim żyć, albo...
przemijać.

[zimny grog]

Nie bądź takim pesymistą - zawsze można letnią porą zanurzyć się po pas, po szyję w rozwichrzonych kłosach zbóż i pobiec przez pola kwitnących chabrów i słoneczników. Ja tak mam... i jest mi z tym bardzo dobrze.

drobne ino, że. współczesne zboża kombajniane to już nie dawne kosowo-snopowe. fajnie z tym odnajdywaniem się w świecie umaszynionym. mnie jednakowoż co jakiś czas nostalgia zycha

[Gajka]

Zimny grog

Można się delektować do woli łanami słoneczników, nawet jeśli ta ziemia nosi kombajny i inne cuda techniki tylko NIE podczas zbiorów. Ja mam nawet foto na takim olbrzymim polu słoneczników, bo czegoś innego nie było w pobliżu. Mamy z moim ślubnym takiego hopla na punkcie natury, to czasem śmigamy po Bieszczadach, wtedy raj dla oczu sięga zenitu. Niestety takich łanów orkisza i innych zielonych atrakcji jest coraz mniej, wszystko zurbanizowane i pozostało tylko szukać wiatru w polu. Pozdrawiam i kawusię stawiam

[Gajka]

Perły to łzy, no i w dodatku jak wygląda ich hodowla...

W przyrodzie, jeśli uda się zachować choćby jej fragmenty, zawsze można znaleźć pocieszenie. Już sam jej cykl, to że po zimie nadchodzi wiosna, daje nadzieję.

Dobrze, że ją mamy, a "ale" minie.
Jeśli nie minie, człowiek uczy się z nim żyć, albo...
przemijać.

Tabakiera

Cóż musimy się godzić na wszystko, bo czas, ten zdrajca nie chce zatrzymać się nawet na chwilę.

Pozdrowionka i kawusia

[Gajka]

Cześć, Gajko, miło Cię widzieć

perły srebrne rozdawać
ale ...

Perły to łzy

W tej klamrze finału i tytułu jest clou wiersza. Cztery piękne, beztroskie, radosne, pełne wolności obrazy w strofach, trochę niepokojące dla czytelnika pytanie (czy mogę) i podsumowująca wiersz klamra.
Wiesz, ja myślę że zawsze można, wystarczy nie myśleć a chłonąć, zatopić się w świeżości i energii natury.

Bardzo delikatnie podany smutek. W dodatku z tymi perłami, patrząc stricte naturalistycznie, realne cierpienie małż się wiąże.
Piękno w cierpieniu. Łzy.

Ekuś

Tak to już jest, człowiek dla przyjemności, a może jednak z chciwości nie ogląda się za siebie, fundując niejednokrotnie cierpienie niewinnym stworzeniom. Pozdrawiam