jesteśmy tym w czym się odbijamy

[Agnieszka R.]

Idę z siostrą. Będę czytać w ruchu o jasnych kłosach, peluszce i łubinie.
W pobliskim lasku zrywałyśmy gałązki, maliny,
a dalej skradałyśmy się na słodkie kosztele - od czasu do czasu przeganiały nas
stada baranów i szczekanie psów.


Tą drogą wracałam z koleżankami ze szkoły. Za uśmiechy opowiadałam niekończące się historie.
W polu wiatr rozwiewał moje włosy - niczym korzenie próbowały się wbić w czystą ziemię.
Nieopodal zbierano ziemniaki, a tam przy rowie rodzice zostawili braciszka, gdy stawiali snopki.
Pewnie później bardzo się zaniepokoili, bo mały wziął kijek i powędrował z kijkiem - kierownicą,
w domu zaś powiedział:"babcia zianziady", co oznaczało oranżady.

Idę z siostrą, mijamy łąki, pola; z uśmiechem na twarzy mówi:
- Teraz czuję się bardzo młodo.
Odbijam się w jej szczęśliwym oku i myślę, że mam tak codziennie, czytając o peluszce, łubinie, pszenicy.

[eka]

Zdania nie zmieniłam:)

[tabakiera]

Idę z siostrą, mijamy łąki, pola; z uśmiechem na twarzy mówi:
- Teraz czuję się bardzo młodo.
Odbijam się w jej szczęśliwym oku i myślę, że mam tak codziennie,


Ten fragment sobie zabieram, wzięło mnie na wspominki.
Nie mam tak i nie będę tak miała.
Ale były takie chwile.

Dzięki.

[eka]

Przepraszam za niezbyt stosowny wtręt, ale można poczuć się młodo, rozwiązując test:)

https://www.arealme.com/mental-year/pl/

[tabakiera]

Wyszło mi 1993, nieźle.

[mirek13]

1997

[lczerwosz]

Przepraszam za niezbyt stosowny wtręt, ale można poczuć się młodo, rozwiązując test:)

https://www.arealme.com/mental-year/pl/

ja mam wynik: rok 1992 "Młodzie gniewni", ciekawe, jestem dużo starszy
Nie zgadzam się z tytułem. Jesteśmy kim jesteśmy. A że wielu nas postrzega przez jeno odbicia, zamiast nam spojrzeć w oczy, to już ich problem. Niemniej miło jest mieć czasem uznanie bliskich, oklaski są bardzo przyjemne, jednak jest w tym pułapka. Życie na pokaz, uzależnienie od poklasku. Choroba aktorów, polityków.
To nie wiersz tylko miniatura prozą - sugeruję przenieść?

[Agnieszka R.]

Iczerwosz, tak, to chyba miniatura prozą. Jak uważasz...
Dziękuję wszystkim za ślad pod tym tekstem

[Marcin Sztelak]

Całkiem udany, nostalgiczny tekst, lecz zdecydowanie bliżej mu do prozy, co wcale nie obniża jego wartości.

Pozdrawiam.