Wiersz w sosie własnym

Wiadomość

Marcin Sztelak · #1 Post autor: **Marcin Sztelak** » 29 paź 2018, 15:19

Idźmy, póki świat zachodzi
za uporczywe słońce.
Na drogę beczka soli i dwa
śledzie. Przyszpilone martwotą.

Nic nie pomoże, już nie będziemy
pisać wielkimi literami.
Pozostaną drobne, rozmienione
w skarbonce.

Jednak skarb i jeszcze wiersz
o niczym, ale skursywiony:
sam siebie zaskoczył, gubiąc
oczy. Na pustyni bez
zakwitł.*

* Z możliwością transkrypcji
na głagolice. W czasie przyszłym,
niedokończonym.

#2 Post autor: **eka** » 29 paź 2018, 22:22

Idźmy, póki słońce wschodzi.
Na pustynnych oczach
zakwitnie bez drobnymi literami
w czasie jednak dokończonym.

_________
Tak mię zainspirował SOS

Pozdrawiam:)