Tuż przed

[Marcin Sztelak]

Słowem:
nadciągająca burza wykoślawia
linię styku snów.
Czarno - białych, ze zwyczajową niemożnością
otworzenia ust.

Choćby do wyartykułowania krzyku
osiadającego warstwą pleśni
na napiętej skórze.

Prawie że pęka niczym ziemia
rodząca nowe.
Jednak pozostaje tylko puenta
z zanikaniem w tle.

Tuż po słowie.

[gal.a]

Chciałoby się coś odpowiedzieć, ale lepiej nie.
Lepiej nie psuć zbędnym gadaniem.