Hamadriada.

[Karma]

Obok sadzawki ze zmarzniętych listków,
jarzębinowy karmnik.
W środku dywan z chropowatości
- oblekli w nią dłonie, jak płaszczem,
jak rękawiczki podarte o drzazgi,
kiedy dotyk nie dociera do oka wpierwwiosny.
Zerkam zza winkla, przypadkiem
zza firan wyłaniają się loki jak korzeń
pradawne
i tylko twarz skrywam w cieniu. Za osty.

Opiera zmęczenie o korę, jak magnes
przywarł policzkiem do zadrapań.
Pachnie brzoskwinią, jaśminem i światłem
rześkim jakby dopiero co ostygł.
Gdzieś z boku wyrasta mu ścieżka,
dmuchawcem
co rozwlekł go wiatr i zaniechał.
Podążam nią dniem, w ciemność
- na pamięć znam wilgoć, co wsiąka mi w oddech.
Czasem powraca, wpatruje się na mnie
i mogłabym przysiąc - pamięta.

Że każda. Ale to każda naprawdę!,
Z tych wszystkich niedziel, kiedy ja tańcem,
a jemu brakło bliskości.
Każda skrzętnie skrywana iskierka, pierwiastek
mogła oznaczać śmierć, pękane kości.

Gdybym nie wsiąkła.


z cyklu: Bestiariusz
Listopad, 2018.

Basi Derlak.

[mirek13]

Opiera zmęczeniem
o korę zadrapał.
Pachnie śliwką nam.

Rześkim jakbym ostygł.
My czterej pancerni...
A tu znowu sad.

Chyba mi do "Czterech pancernych" refren wyszedł
Płyniesz, jak fala na Odrze w dziewięćdziesiątym siódmym.
Kompletnie do Cię niepodobne.

[Karma]

Chyba nawet nie do nich.
Moves like jagger.

Dzięki, Mirosław.

[biegnąca po fali]

O! Jak fajnie przegadane... Mniam:)

[Karma]

Opowiedziene:pp

[biegnąca po fali]

Weź to wytłumacz tym oszczędnym w słowach. Hi.

[Karma]

Sam jestem. Więc mogę.
I nie wiem w końcu, czy się podoba skoro mniam.

[gal.a]

Przegadane, to jest wtedy, gdy się w trakcie czytania zaczyna ziewać.
A ten wiersz, to można czytać do poduszki i ani razu nie ziewnąć (w końcu to nie jest podręcznik do historii )
Nowa odsłona w pisaniu Marcina, czyli - pięknie, pięknie, pięknie (i tu skończmy ten podliz)

[Karma]

Bo mi ktoś zarzucal, że ja jednostronnie.
A jak tłumaczyłem, że ja piszę od 10ciu lat. I, że zaczynałem od takich i mam je już za sobą, to nie. Jeden wiersz. Hehe.

Fajnie, kiedy się udaje. Chyba pierwszy raz w życiu siedziałem dwa dni nad wierszem. Słowo po słowie, wers za wersem. Tu nie ma żadnego nadmiaru, tu są luszczone wodze fantazji.
Zresztą - to i tak jeszcze pół wiersza - bo tylko oni. Nie do końca tak jakbym chciał opisałem tło. Więc pewnie wrócę.

Dzięki, Gala

[biegnąca po fali]

Podoba.