Na Strzałówce

Wiadomość

EdwardSkwarcan · #1 Post autor: **EdwardSkwarcan** » 23 sie 2018, 21:43

Zieleń w sekretnych szeptach zewsząd opromienia,
szelest kojąc wycisza, sennie uspokaja.
Drżą brzozy, skrzypią dęby, tętni życie w trawach,
sycąc się promieniami w urokach zakątka.

Wspinam myśl po wzniesieniu, tonąc w światłocieniach,
frunie ścieżkami głuszy tańczącego lata,
oszołomiony słucham leśnych opowiadań.
Zachwyt wzbił się jak orzeł – szybując, oniemiał.

Szczyt wita ciepłą bryzą, durzy woń igliwia.
Mchy tulą borowiki w pełznący aksamit.
Tumani ptasi koncert, kusi dłoń maliniak.

Serce, błądząc, uległo wielobarwnej magii,
wiatr łaskocze muślinem, unosząc marzenia.
Strzałówka znów urzekła – trudno raj zostawić.

#2 Post autor: **Leon Gutner** » 24 sie 2018, 18:37

No proszę - czemuż to może ulec serce .

Z uszanowaniem L.G.

#3 Post autor: **eka** » 25 sie 2018, 11:28

Dwie ostatnie strofy sonetu coś przypomniały, gdyby jeszcze uroków zakątka się pozbyć - nic by nie odstawało:)

EdwardSkwarcan · #4 Post autor: **EdwardSkwarcan** » 09 wrz 2018, 22:33

Ewo, czy uroki zakątka to coś zdrożnego?
Dziękuję za komentarze

#5 Post autor: **eka** » 10 wrz 2018, 08:36

Nie, wytarte określenie, dołuje styl sonetu. A górskie sonety najlepiej Ci wychodzą - msz:)
Z przyjemnością raz jeszcze przeczytałam ( i tylko przelatując oczyma nad urokiem:).

EdwardSkwarcan · #6 Post autor: **EdwardSkwarcan** » 10 wrz 2018, 23:20

eka pisze: ↑
10 wrz 2018, 08:36
Nie, wytarte określenie, dołuje styl sonetu. A górskie sonety najlepiej Ci wychodzą - msz:)
Z przyjemnością raz jeszcze przeczytałam ( i tylko przelatując oczyma nad urokiem:).

Wreszcie zrozumiałem heh

Nie dość że oklepane to rym leży na łopatkach

Dzięki Ewo za podpowiedź

Jestem uparty, lecz otwarty na krytykę

#7 Post autor: **tabakiera** » 13 wrz 2018, 20:32

Z przyjemnością wróciłam do klasyki,
pozdrawiam.

szczepantrzeszcz · #8 Post autor: **szczepantrzeszcz** » 18 paź 2018, 20:36

Zatęskniłem do swoich zakątków.

Mchuszmer · #9 Post autor: **Mchuszmer** » 18 paź 2018, 20:58

Mchy i szelesty, no! Naprawdę kojący klimat, Edzie. Najlepszy obraz dla mnie: Mchy tulą borowiki w pełznący aksamit.
Mam podobnie jak Eka, jeśli chodzi o wers czwarty; jakby wypełnia. Ale - z przyjemnością. Pozdrowienia:-)

jaga · #10 Post autor: **jaga** » 28 paź 2018, 08:44

EdwardSkwarcan pisze: ↑
23 sie 2018, 21:43
Strzałówka znów urzekła – trudno raj zostawić

to prawda - urzekła i mnie czytając Twój sonet. Nikt nie potrafi tak jak ty opisywać górskie piękno
:kofe: