STOS

Wiadomość

#1 Post autor: **tabakiera** » 05 wrz 2018, 18:05

Dzisiaj nie przyjdę, bo umarłem.
Spadła podłoga, runął sufit,
a szafa mi wyrzuca ciuchy,
że wyświechtane i że czarne.

Leżę pod ścianą tępy, głuchy.
Nie mogę krzyknąć, razem z gardłem
wypadł mój język, wciąż za długi,
skacze po chmurach, pląsa z wiatrem.
Dziś nic nie powiem, bo umarłem.

Nad kontem krążą głodne kruki…
Jeszcze nie wiedzą, jakie marne
są zyski z wkładu w świat nauki,
bo życie sztuką jest dla sztuki.

Bez wstydu w otchłań się zapadnę,
ale nie spłonę, bo umarłem.

#2 Post autor: **lczerwosz** » 05 wrz 2018, 18:13

co ma wisieć nie utonie

tabakiera pisze: ↑
05 wrz 2018, 18:05
bo życie sztuką jest dla sztuki.

Niedawno była dyskusja o sensie życia

#3 Post autor: **tabakiera** » 05 wrz 2018, 18:25

Ale zawiśnie.

Dzięki, Leszku.

Liliana · #4 Post autor: **Liliana** » 05 wrz 2018, 20:37

Fajna forma, tabakiero. Wiersz pięknie płynie, super się czyta.

Pozdrawiam :rosa:

Gorgiasz · #5 Post autor: **Gorgiasz** » 05 wrz 2018, 20:43

Podobało się. Optymistyczne takie.

#6 Post autor: **tabakiera** » 05 wrz 2018, 22:08

Liliano, miło to słyszeć z Twoich ust.
Gorgiaszu - optymistycznie jak cholera.

Dzięki.

Tjereszkowa · #7 Post autor: **Tjereszkowa** » 06 wrz 2018, 15:52

Ja to bym tu z chęcią zbrodni się doszukała.

Zaciukali naukowca, bo za długi jęzor miał. Może ktoś mu zazdrościł, może kogoś zezłościł a może to karierowicz wstrętny był, co to na cudzych plecach... Ale to musiałaby być całkiem bez sumienia kreatura, bo spalenia ze wstydu nie przewidywał (pewnie na złość skremują zwłoki). W każdym razie zabierze tajemnicę bidak do grobu. No. Zgrabny, składny utwór, Czarna Dorotko.

A skojarzyło mi się z tym:
https://www.youtube.com/watch?v=YUMHy0y6wUM

#8 Post autor: **Leon Gutner** » 06 wrz 2018, 16:19

W temacie wykonaniu i formie nie mam zastrzeżeń .
Poczytałem z przyjemnością .

Z uszanowaniem L.G.

#9 Post autor: **tabakiera** » 06 wrz 2018, 20:43

Tjereszkowa pisze: ↑
06 wrz 2018, 15:52
Ja to bym tu z chęcią zbrodni się doszukała. Zaciukali naukowca, bo za długi jęzor miał. Może ktoś mu zazdrościł, może kogoś zezłościł a może to karierowicz wstrętny był, co to na cudzych plecach... Ale to musiałaby być całkiem bez sumienia kreatura, bo spalenia ze wstydu nie przewidywał (pewnie na złość skremują zwłoki). W każdym razie zabierze tajemnicę bidak do grobu. No. Zgrabny, składny utwór, Czarna Dorotko.
A skojarzyło mi się z tym:
https://www.youtube.com/watch?v=YUMHy0y6wUM

Sowo, "Ballady i romanse" przy Twojej interpretacji wysiadają, jesteś zabójcza.

Zalinkowatego utworu nie znam, faktycznie można skojarzyć.

Leonie, ja również z przyjemnością.

Serdeczne dzięki dla Was.

:kofe:

#10 Post autor: **eka** » 09 wrz 2018, 09:04

Przedostatnia zwrotka wybiła mi oczywistą interpretację osoby, która ucieka od odpowiedzialności (od STOS-u, btw czemu wielką literą?) w pozorowaną, totalną nieobecność. Czytałam, mam wrażenie, niedawno wiersz z podobnym wątkiem: zrobiłbym coś, ale... umarłem.

I nagle pojawiają się w wersie kruki, głodne dorobku naukowego bohatera, które nie wiedzą, że życie sztuką jest dla sztuki. Bardzo to pojemna konstatacja.
Z naczelną myślą - żyj, świadomie kształtując swoje życie.
Z wykluczeniem oczywiście niedającej satysfakcji nauki.
Zastanawiające, kto tak może powiedzieć?
Nawet uzyskanie w empirii zaprzeczenia hipotezy jest cenne.
No nie wiem.
A może...
Bruno spłonął na stosie.
Nasz bohater ma tak rewolucyjne odkrycie, że boi się 'stosu'?

Dobry wiersz. Warsztatowo i w niejednoznacznej treści.