Rozmowa z kozą 2

[Hardy]

(są rzeźby zwierząt we Wrocławiu, przy ul. Stare Jatki...)

Raz we Wrocławiu rzekłem ja kozie,
żeby nie dźgała, chcę z nią żyć w zgodzie.
Dla pewności wszelakiej
siadłem na niej okrakiem…
Była z mosiądzu, taka nie bodzie.

Gorzej w młodości było z kozami,
znaczy dziouchami, podfruwajkami.
Gdy coś nie po ich myśli,
potrafiły prychnąć i…
młokos się zżymał: „Tak to z babami!

Wpierw oczko puści, w głowie zamąci,
miło pogada, paluszkiem trąci…
Gdym już ją chwycił za kiść,
ona: – Puść. Muszę już iść.
…a ja zostałem. Spodnie żem spocił”.

Czy dobra rada jest dla chłopaka?
Przy niej się nie śpiesz, gdyż da drapaka.
By nie zostać na lodzie,
odczekaj, to pobodziesz.
Cierpliwość w cenie, nauka taka.

[eka]

Zdecydowanie język staruszka
No nic, banał i tyle. sorry.

[Hardy]

Zdecydowanie język staruszka
No nic, banał i tyle. sorry.

Mnie nie szkodzi, że banał. Ot, taka facecja limerykopodobna, błahostka
Natomiast co do tego "staruszka", too... zapamiętam! Byli już tacy, co się nacięli. No

[eka]

ojojoj... już się boję

Dać drapaka, podfruwajka... język Cię zdradza.

[Hardy]

ojojoj... już się boję

Dać drapaka, podfruwajka... język Cię zdradza.

Nie rzekłem, że lat nie mam. Rzekłem, że dawne liczenie lat "już staruszek" to nie dzisiejsze czasy. No

[eka]

Dziś mówimy boomer : )
A tak w ogóle... podmiot liryczny to swobodna konstrukcja autorska.