11 Listopada

[Hardy]

Choć to jesień, była wiosną,
dla Polaków wręcz radosną.
Sto sześć lat w tym roku mija…
ta tradycja sercu miła.

Mimo sporów, dokąd dążyć,
w święto dobrze je odłożyć.
Każdy inny, lecz kraj wspólny…
a ten dzień w roku szczególny.

Świat jest wielki, tam Polacy
też mieszkają, mają pracę.
Kto patriotą, w sercu ciśnie…
„Dziś myślą jestem w Ojczyźnie”.

[eka]

Mnie tu ciśnie arytmiczność, i nie tylko.

[Hardy]

Trudno, Eka. Każdy inaczej odbiera. Dla mnie jest zachowana rytmiczność, wyraźnie zaakcentowana po średniówce. Trochę jak muzyczne staccato. Tak napisałem, aby nie był jednym z tysięcy patetycznych (dla dorosłych) czy naiwnych (dla dzieci) wierszyków na to święto.

[eka]

Średniówka pojawia się w wersach więcej niż ośmiosylabowych, oczywiście można i tu próbować, ale z pewnych względów to bardzo trudne, chociażby dlatego, że w czterosylabowym hemistychu trzeba zamknąć zdanie lub powtarzający się w klauzulach sąsiadujących wersów tzw. zestrój akcentowy.
Mam tutaj wrażenie pisania tekstu na przysłowiowym kolanie. Temat wymagający, przynajmniej dla autentycznego patrioty, i absolutnie eliminujący patos.

Jeśli chcesz mi udowodnić "swoją rację," proszę o rozpisanie sylab w wersach i zaznaczenie tych akcentowanych, np.

Choć to jesień, była wiosną,

[__] __ [__] __ [__] __ [__] __
(akcentowane w nawiasach kwadratowych)

____
A i jeszcze, Hardy, już w 1. wersie masz błąd interpunkcyjny, czyli nieuprawnione umieszczenie przecinka.

[Hardy]

Eka, nie jestem specjalistą-zawodowcem od zestrojów, tylko amatorem. Piszę tak, aby mi melodyka i rytm przy deklamacji nie zgrzytały. Staram się trzymać reguł, ale nie sztywno. Życie i poezja też żyje i się zmienia.
Oczywiście, masz prawo do swojego spojrzenia i oceny.
---
Uważam, że przecinek w 1. wersie jest uprawniony. Zastosowałem inwersję, a przed "choć" stawia się przecinek. Do tego "była wiosną" jest tu wtrąceniem, zdaniem podrzędnym.

[eka]

Zgrzyta, nawet podczas deklamacji, szczególnie ostatnia zwrotka, no chyba że Twój akcent wyrazowy i zdaniowy mija się z naszym polskim.

Staram się trzymać reguł, ale nie sztywno. Życie i poezja też żyje i się zmienia.

Taa... jasne : ) Akurat akcent to efekt osłuchania. Dziecię z mej rodzinki, w szwajcarskim żłobku podłapało inny i śmieszy mnie na maksa, przenosząc jego zasady wymowy na polszczyznę.
No ale dzięki za prawo do oceny, lepiej się poczułam.

[eka]

A, jeszcze poprawność 1. i 2. wersu...

Choć to jesień, była wiosną,
dla Polaków wręcz radosną.

1. To nie jest zdanie złożone, ale wypowiedzenie, złożone z równoważnika zdania (Choć to jesień (...) dla Polaków wrećz radosną) oraz zdania (była wiosną).

2. Błąd poczyniony: masz tu ewidentny konflikt czasów: równoważnik ująłeś w czasie teraźniejszym: to (jest) jesień (...), natomiast zdanie (była wiosną) w czasie przeszłym.

3. Usuńmy z wypowiedzenia zdanie wtrącone:

Choć to jesień, (...), dla Polaków wręcz radosną.

Zgrzyta forma gramatyczna, użyty zaimek wskazujący: -to- wymusza: to jesień (jaka?) radosnA.
Czyli owo: była wiosną, nie może być zdaniem wtrąconym, lecz częścią zdania bez przecinka:

Choć to jesień była wiosną (...).

Ale, ale dalej mamy tutaj konflikt dwóch czasów.
Proponuję zatem:

Tamta jesień była wiosną, dla Polaków wręcz radosną.

[Hardy]

Mam inne zdanie. Zastosowałem zrozumiałe skrótowce:

"Choć to (była) jesień, była wiosną" (w znaczeniu: była jak wiosna)

[eka]

"Choć to (była) jesień, była wiosną" (w znaczeniu: była jak wiosna) - A!
Na górę

Można się kopać z zasadami polskiej gramatyki, jasne!

[Hardy]

Trudno. Pozostaniemy przy swojej ocenie. Możesz spisać protokół rozbieżności