Satyr satyrowi staje

[Marcin Sztelak]

Kołkiem w gardle, tu przychodzą mi na myśl ci, którym zupełnie coś innego wpadło do głowy. Jak wiadomo głodnemu... mmm... bochenek chleba I kawałek margaryny, z uwagi na cwałujące w niewiadomym kierunku ceny masła. Można też jakąś wędlinkę, niestety z tektury, z dużym dodatkiem substancji niewiadomego pochodzenia – to tajemnica, całkowicie poufna.
Tymczasem satyrom coraz mocniej ciąży obowiązek hasania po łąkach. Już nie czują kopyt, zresztą te z uwagi na jesień grzęzną w błocie. A i o łąki coraz trudniej, kompletny deficyt. Chociaż niektórzy twierdzą, że to dosadny bałagan w resorcie.

Ogólnie nic śmiesznego, do tego te dołki, w które samemu się wpada, po uszy. Szczęście jeśli umyte, inaczej wstyd I płonące lica. A przecież można było posiać kwiaty, do wplatania w wianki, te od falującej wody.

Na koniec już zupełnie absurdalnie – dzisiaj niedziela, lecz jutro czwartek.
Tu wzdycham: cholera, przepadła środa. Bezpowrotnie.

[lczerwosz]

Tymczasem satyrom coraz mocniej ciąży obowiązek hasania po łąkach.

A nie ma godzin urzędowania? Niech wyznaczą, będzie porządek.

zresztą te z uwagi na jesień grzęzną w błocie.

to też niedopatrzenie, specjalne platformy do chodzenia po grząskim.

coś in ego wpadło

czy specjalnie ego czy innego

w które same u się wpada

czy samotne u ma nas naprowadzić na upadek

przepadła środa.

no i jeszcze dwa inne dni. Niektórzy mają dobrze. Ale nic za darmo. Kto szybciej żyje i szybciej umiera. Młody staruszek.