Bezzwłoczność

[Marcin Sztelak]

Rozległe pustkowia zamieniamy na miejsca odpoczynku, od spraw, sprawek, sprawunków. W końcu można osapnąć jak twierdzą niepoprawni optymiści.
Tylko nie wiadomo czy ten optymizm nie jest wystawiany na ciężką próbę, na ten przykład z granitu. Ale kamień to tylko kamień, obojętnie czym i kim obrobiony.
Takie, powiedzmy, piramidy wymagały odrobiny wysiłku, chociaż mogą się wydawać szczytem piramidalnej głupoty. Jednak tak ślicznie wyglądają na tle zachodzącego, ewentualnie wschodzącego słońca, że można stwierdzić – było warto.
Zresztą większość rzeczy jest warta piasku przesypującego się w ich klepsydrach. Taka ironia, z odrobiną sarkazmu – piasek to też skała, nieważne, że rozmieniona na drobne.

Całkiem nie na temat, ale w związku z drobnymi: na Ile wycenić cudze pragnienie, jak najbardziej nieodparte.
Jednak to zupełnie odrębna historia, jak niektórzy mawiają – z zupełnie innej beczki. Dębowej, wydzielającej taninę – podobno dla smaku. Wątpię, więc ciągle próbuję, nigdy w nadmiarze.
Oczywiście nadmiar to sprawa indywidualna, Szczególnie że nie wierzę w grzech nieumiarkowania. Ani w żadne inne.

Wracając do tematu, tego w klimatach pustynnych, stojąc z otwartym ogniem nad wszystkimi wiecznie uspokojnymi miejscami wysyłam pozdrowienia dla Sfinksa.
Jego milczeniem jest takie wymowne, że i ja zamilknę.

[eka]

Bezzwłocznie odpoczynek? Od życia? Bo tak mi się funeralnie część 1. i 3. kojarzy.
: ) Bycie Sfinksem ma swoje poważne ograniczenia. Trwania dajmy na to. Jako że ze skały on, w piasek się zamieni.
Fajna gra okołowyrazowa.