Rosyjska ruletka

[lczerwosz]

Może to niewłaściwe porównanie, że życie przerosło kabaret. Opisy piekła na ziemi, jakie znamy z okresu II W. Ś. wystarczają. Nie potrzeba tworzyć analogicznych i fikcyjnych. Może tylko jako wprawkę w używaniu pióra. Powyższy tekst jest plastikowy, choć zawiera odniesienia do atrybutów rzeczywistej destrukcji świata.
Jeszcze jedna myśl. Najbardziej wydają mi się cenne te studia emocji, w których nie występują żaden drastyczny rekwizyt. A jednak emocje się wybarwiają, jak na mikroskopowym szkiełku i widać wszystko dokładnie przy odpowiednim oświetleniu. Trzeba umieć to okazać. A jak się walnie trupa od razu na początku, to akcja sama się toczy i autor już się nie musi trudzić w zawiązaniu fabuły czy opisem nastrojów. Bo główny atraktor spełnił swą rolę, reszta może już się tylko kiwać do rytmu rozhuśtanej pierwszej emocji.
Kiedyś krytykowałem wiersze niebo-piekielne pewnego znanego poety. Autor ten przywoływał świętą postać i co by nie powiedziała, to podziwiajcie, klękajcie narody. A gdyby te same kwestie włożyć w usta Kowalskiego, to nit by się nawet nie zatrzymał.

[lczerwosz]

potrafisz albo będziesz potrafiła, liczę na to, że swoją krytyką nie zdołowałem, ale stymuluję

[tabakiera]

Mnie się podoba. Temat trudny, przedstawiany niejednokrotnie, moim zdaniem nie ma co silić się na oryginalność, a o autentyczność trudno, bo każdy czuł i myślał inaczej.
Moi dziadkowie opowiadali o pewnym rodzaju zobojętnienia, warunki ekstremalne stały się zwyczajnymi, a człowiek ma niezwykłe zdolności adaptacyjne.
Zobojętnienia, ale też solidarności między ludźmi.
Czyli to raczej nie zobojętnienie, a zwykła reakcja obronna.

Milczała wpatrując się w ludzi.

- brak przecinka.

[lczerwosz]

Napomknęłaś o Warszawie, a o Aleppo nie, a to ważne było. Tytuł "rosyjska..." nabiera też znaczenia. Teraz przestaje być plastikowe, jak napisałem.