Bogactwo (droubble)

[Hardy]

– Zapraszam do środka. Czym chata bogata. Dworek wybudował jeszcze mój praprapradziadek. Był inżynierem, zasłużył się w budowie kanałów i nagrodzony został tym mająteczkiem na wsi. Sam wyrzeźbił kolumny przy wejściu, te stare meble w holu, zasadził drzewa w parku.

– O, jaki piękny obraz. Oryginał?

– Oczywiście. Kupił go mój prapradziadek. Pracował wiele lat z Łukasiewiczem, stawiali szyby naftowe. Za ciężką pracę na starość zrobił sobie ten prezent.

– Widziałem, że jest też duża stajnia. Ile macie koni?

– Było coś z pięćdziesiąt. To było całe życie pradziadka, dziadka i ojca. Kochali konie, mieli piękne araby. Stadnina była znana wśród koniarzy. Kiedy wystawialiśmy konie na sprzedaż, to zjeżdżali się z daleka. Ojciec opowiadał, że czasem serce się jemu i dziadkom krajało, ale cóż, żyć było też trzeba.

– A teraz ile ma pan koni?

– Ee… dzisiaj za dużo przy tym roboty. To i je sprzedałem w dobre ręce.

– To czym się pan teraz zajmuje?

– Trochę tym, trochę tamtym. Na razie mi starcza pieniędzy na życie.

– Z koni?

– Były dużo warte. Za to zawsze stawiam świeczki na grobie dziadków i ojca.

– Noo tak… Wie pan, niejaki Figaro powiedział: „Cóżeś uczynił dla zyskania przywilejów? Zadałeś sobie ten trud, aby się urodzić”. Czas na mnie. Dziękuję za gościnę.

[tabakiera]

Najprostsze skojarzenie - Janów Podlaski.
Mam nadzieję, że konie nie poszły do rzeźni.
Ach, te zmiany i przemiany.
Rozwój cywilizacji, czy bezduszność, czy ślepy pęd za wygodą?
Może wszystkiego po trochu.

PS Tak to jest w historii rodziny. Pierwszy się narobi, drugi kontynuuje, trzeci odcina kupony...

[Hardy]

Tabakiero, cóż tu dodać?
Te historie dzieją się prywatnie, dzieją się też publicznie.

[eka]

Sam wyrzeźbił kolumny przy wejściu, te stare meble w holu, zasadził drzewa w parku.

Te stare meble protoplasta wyrzeźbił? Zasadził?:)

[Hardy]

Sam wyrzeźbił kolumny przy wejściu, te stare meble w holu, zasadził drzewa w parku.

Te stare meble protoplasta wyrzeźbił? Zasadził?:)

To wypowiedź, nie narracja. W niej nie obowiązują reguły, tylko zapis tak, jak ludzie mówią. Tu skrótowiec, zrozumiały dla słuchacza: "te stare meble w holu (zrobił)".

[eka]

Sam wyrzeźbił kolumny przy wejściu, te stare meble w holu, zasadził drzewa w parku.

Te stare meble protoplasta wyrzeźbił? Zasadził?:)

To wypowiedź, nie narracja. W niej nie obowiązują reguły, tylko zapis tak, jak ludzie mówią. Tu skrótowiec, zrozumiały dla słuchacza: "te stare meble w holu (zrobił)".

Nie neguję stylizacji na mowę potoczną, bo przecież chyba nie nagrałeś na dyktafon dialogu swoich bohaterów:)
Ot, zabawnie wyszło z tym skrótem myślowym, ja tylko uprzejmie informuję, że zauważyłam, Hardy

niejaki Figaro powiedział: „Cóżeś uczynił dla zyskania przywilejów? Zadałeś sobie ten trud, aby się urodzić”.

Najciekawsze w tej mini - podkreślam.
Krytyczną wymowę pointy- cytatu doceniam jako start refleksji nad ludzką naturą, powielaną w konkretnych sytuacjach. Zero-jedynkową wobec odziedziczonego bogactwa.

[Hardy]

Tak, puenta-cytat top refleksja. Cytat jest ponadczasowy...
Tacy utracjusze "rodzą się" nie tylko w sferze prywatnej, ale i publicznej...

[eka]

Zadałeś sobie ten trud, aby się urodzić”.

Uciekając od konkretu w scence, chcę zwrócić uwagę na metafizyczny aspekt cytatu, czyli świadomego, przedurodzeniowego zadanego sobie trudu, by zaistnieć w świecie. JA materializuje się na tym łez padole. Po co?
Chyba nie dla robienia kasy, podtrzymywania rodzinnego majątku, bo zdecydowana większość ludzi rodzi się w biednych lub niezamożnych rodzinach.

[Hardy]

No tak... świadome, przedurodzeniowe zaistnienie w świecie. Tylko jak wtedy przetrawiać zewnętrzne bodźce w świadomość istnienia, jeżeli Wszechświatem jest wtedy wnętrze łożyska?

[eka]

No tak... świadome, przedurodzeniowe zaistnienie w świecie. Tylko jak wtedy przetrawiać zewnętrzne bodźce w świadomość istnienia, jeżeli Wszechświatem jest wtedy wnętrze łożyska?

Ja o wcześniejszej, przedmaterialnej fazie dumałam. Czy nasze JA istnieje wcześniej niż ciało, które anektuje. I czy ma wpływ na swoje pojawienie się w realnym świecie, takie tam...