FELICJA 2 , czyli sens odnaleziony / 17

[Ryszard Sziler]

Z pogwarek felicjańskich

- „Myślę – mówił (a jego grzmiący głos często płoszył nas w norkach) – że sedno człowieczeństwa stanowi kwestia wyboru. Wybór, to jedno co nam pozostało z rzeczywistej wolności i prawdziwie zależy od nas samych! Streszczam to prostym: wybieram więc jestem!”
I co? I wybrał, proszę pana, intratną posadę więziennego strażnika! Naturalnie, jak twierdził, tymczasowo i bez głębszego zaangażowania. W towarzyskich rozmowach odcinał się od tego zajęcia, dając znać dwuznacznościami, że on oczywiście myśli zupełnie inaczej (szczególnie w zaciszu domowym), ale brutalność życia zmusiła go do chwilowego ustępstwa na rzecz zrozumiałej przez wszystkich praktyczności, itd. Tak bywa z bohaterskimi teoretykami (spokojnie - ja wiem, że to się nie musi powtarzać, ale się powtarza), więc proszę mi tu nie wyjeżdżać z kolejnymi emisariuszami, bo nie dam się przekonać… A, że brak mi ich wzniosłej demagogii, to przede wszystkim z sentymentu do niezatartych dziecięcych wrażeń. Niekoniecznie przyjemnych, ale jedynych w swoim rodzaju, które bądź co bądź mnie ukształtowały. Powiem jeszcze panu, że miasto jest miejscem, gdzie wszystko da się sprzedać, kupić i rozmienić na drobne, nawet bohaterstwo, a słowa znaczą tam raz to, a raz całkiem coś innego. Pewną staje się wtedy tylko ucieczka w siebie. Jednak czasem i to nie wystarcza – powiedziała ze smutkiem Felicja.

[eka]

wybieram więc jestem!”

Nie, to nie tak, Szanowny bohaterze : )

Wybieram, więc jestem wolny.

Przynajmniej w jakiś tam widełkach dostępnych opcji.
Więzienie jest dokuczliwe, bo ich ilość znacznie maleje.

[Ryszard Sziler]

Myślę, więc jestem myśliwym