Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[pallas]

-Wakacje! Wakacje! Wakacje!
-A co to?
-Możesz robić wtedy to, co ci się żywnie podoba.
-A dokładnie.
-Nie ma sprawdzianów i kartkówek.
Nie pytają i nie zadają.
-Ach, to ja mam wakacje codziennie.

[eka]

- Ach, to ja mam wakacje?
Codziennie?! A niby od czego?
- Od myślenia złego.

[eka]

od myślenia złe go-go
z dobrem chcę wieczorem godzić
stąd wiruję przy rurze
aż naćpam się
i schleję i skurwię do rana

nie chcąc tracić tej pani
ani tego pana

[pallas]

ani tego pana
padającego na klepisko
nic nie ruszy

glina padła
na glinę

golem zastygł
jak terakota

[tabakiera]

jak tera kota nakarmić jak nie ma
myszy
po norach schowane
i szczwane

no czem nakarmić sierściucha
kiedy posucha

[pallas]

kiedy posucha
zagląda do ksiąg
a człowiek posłucha
jej krzyków i mąk
nie da się wybić
ani przejednać
wtedy na opak trzeba prawić

[eka]

wtedy na opak trzeba pra(-)wić
(tę starą nić) nam sprawić
rośnie szum idzie tłum
praśnie młotem
dum dum dum
w organellum
/<\>/<\>/<\
tam i z powrotem

raz po raz jeszcze raz
leci przestrzeń
gnie się czas

[Mchuszmer]

gnie się czas niech gnie
obcęgami ujarzmiany
w krążek zagnij
to czas zadni
będzie czas mi
służył jakiś czas
o masz
wylazł palec
a z nim łeb
jak tu wrócić się o nie
trzeba schwytać dzień

[tabakiera]

trzeba schwytać dzień do wora
i zapomnieć kiedy pora
by się zadnił w świat wyruszył

dzień stłamszony i zgnieciony
cicho płacze jego słone
łzy padają na jabłonie
śliwy grusze a na koniec
mysz przegryza łatę w worze

dzień rozlewa się na dworze

[eka]

dzień rozlewa się
na dworze krzyczą mewy
szpaler drzew w bieli