Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[eka]

deszcz odtwarza melodię aniołów ze słuchu
łasi się do ich skrzydeł kiedy lot zniżają
i razem z nimi płacze nad życia niedolą
cierpieniem zanikaniem strasznym końcem z głodu

a kiedy się gniewają bo człowiek okrutnik
rozmnaża niegodziwość znów zło rozstawiając
jak diabelski wspólnik na lądach i morzach
nawałnicą się spiętrza do potopu zmierza

i nim Bóg tęczę zrobi swym gradem uderza

[tabakiera]

i nim Bóg tęczę zrobi swym gradem uderza strach przed pastelą i przed przenikaniem,
procesja kroki stanowczo odmierza, śpiewając pieśni. Ty trwaj z nami, Panie
i Twoja męka niechaj nas otacza, z ran niech krew tryśnie - znak troski, boleści.
my tu jedyni, my umiłowani, naród wybrany, my, zawsze najlepsi!

dlaczego tęczę stworzyłeś, o Panie? a może szatan mieszał w tym zębiska?
jesteśmy siłą i opanowaniem, z serc naszych miłość i potęga tryska!

[eka]

Jesteśmy siłą i opanowaniem, z serc naszych miłość i potęga tryska! My – drogowskazy dla zepsutych i mdłych!
Mocarne przesłanie nas wynosi na szczyt. Wątpiącym biada! Heretykom stosy! Złym ateistom obetniemy nosy!
Gejom i transom piekło urządzimy! Żydokomuno i eurobolszewio, drzew i stryczków wiele, won, lewackie plemię!
Bo my, wszechpolacy, my jestestwem ojczyzny! Niedługo z jej łona znikną po was blizny.

Mateczka sterana wychodzi na próg. Dynie, wszędzie dynie, od drzwi aż po płot.

[tabakiera]

Dynie, wszędzie dynie, od drzwi aż po płot.
Zbliża się listopad, czas wiatru i słot,
noce takie czarne, niewyraźny świt,
a mgły tak głębokie, a w tumanach nikt.
nikt szumi, porywa, dynia niczym trup,
ciemne oczodoły, w gębie trzeszczy chłód.

[eka]

Ciemne oczodoły, w gębie trzeszczy chłód,
głowa bez tułowia wtacza się przez próg.
Pani dzielnie chwyta, nie boi się nic,
sierści toto nie ma, nie trzeba jej strzyc.
Bez uszu, bez nosa i bez mózgu też,
można więc spokojnie zimną dynię jeść.
Umyć ją, pokroić i do gara hyc,
gdy zmięknie poczwara, lepsza jest niż rydz.
Dynia z pomarańczą tworzy pyszny dżem,
na porannym toście wygląda jak krem.
Nie bójmy się dyni, nawet kiedy zła
wartości odżywczych trochę w sobie ma,
gorsza od niej pchła.

[tabakiera]

gorsza od niej pchła i małpa
mocno chrzczone piwo Warka
gorszy fetor po pożodze
stara kosa gdzieś przy drodze
tępa brudna rdzą pokryta

gorsza od
czego
nie pytaj

tylko resztki szczęścia chwytaj

[eka]

Tylko resztki szczęścia chwytaj, połamane nuty.
Przed wielkim koncertem umykaj. Broń się.
Jego pełnia by ciebie zmieniła.
(Zabiła?)
A tego przecież nie chcesz, królewno
na ziarenku grochu.

Na pewno?

[tabakiera]

Na pewno możesz mieć pewną
myśl ideę tezę teorię i nutę
nieznaną nikomu lecz śpiewną
w twojej przestrzeni
na otwartej dłoni
tak zwiewną jak kropla
w morskiej toni

niepewną siebie pewną częścią
którą ocean w tysiącach fal
chroni

[eka]

chroni nie trwoni to co chroniczne
nadgalaktyczne przedgenetyczne
w chaosie toni przed wirem broni
nicość pogoni

nigdy nie szroni zawsze ochroni
(nie tak jak oni)
i stado koni i parę słoni

bardzo bezpieczne nader skuteczne bo obosieczne
bywa niegrzeczne ale konieczne
ponieważ wieczne ze śmiercią sprzeczne
tak zagraniczne że aż komiczne

od prawd nie stroni myśli osłoni
TO co wciąż chroni
ma nas na dłoni

[tabakiera]

ma nas na dłoni

ja bożą krówkę trzymałam wczoraj
pancerz czerwony ubrany w czarne
plamki na szczęście

maleńkie skrzydła muskały rękę

tak łatwo ścisnąć
łatwo wycisnąć
i jednym ruchem
pokalać dłoń

leć biedroneczko
leć w nieba toń

a ty szatanie do piekła goń