Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[tabakiera]

trzeba kochać aby nas mieć

i kochasz
mową uczynkiem zadbaniem
oddajesz ciepło z tej ziemi
nie z tego nieba

wiara
nadzieja

wystarczy

chcę przymknąć oczy
z tą chwilą

w przyszłości której nie było

[eka]

W przyszłości, której nie było, jesień
skarży się w liście. Na lato zielone, bo drań,
chłystek szybki, niecnota, zdziera z niej kolor,
i nie będzie złota.
W kwiaty odwraca kolczaste kasztany.
Ponadto, czyli:
łąki pylone tabunem motyli,
i mnożą się kleszcze,
i jeszcze...
komarzyc naloty, wiadomo... kłopoty.
Gdzie nie wejdzie – spiny. Dzień nie odpuszcza,
żąda odpłaty za nadgodziny. A rankiem noc się użala,
bo jej ciemność zbiedniała.

Jesień przysięga, że lipca nie chciała: – Od końca września
czekam na zimę. Ratunku, pomocy! Niech czas normalnie,
po kole się toczy.

[tabakiera]

po kole się toczy spokojnie, bezpiecznie.
koło nie ma końca i w kole koniecznie
kręcą się dzieciaki, kręcą dobre dusze.
i Maciej kulawy
- chyba go uduszę!

[eka]

chyba go uduszę i strawię w mej głowie
od rana
nie cacka się nie pitoli
obraca na rożnie
kruszy nas i zżera
aż po kosteczki

niech w nocy
kością mu stanie w żarłocznej gardzieli
wydziarana w szpiku
myśl*
moja – twoja
nasza
w kochaniu najtwardsza

___________
*nie istniejesz draniu

[tabakiera]

w kochaniu najtwardsza jest głowa,
głowa zawsze gotowa
zrozumieć zdrady przetrawić słowa
gdy głowie wątpliwość zapodasz

być może w piasek się schowa?

[eka]

być może w piasek się schowa
hańba Polski – płacz dzieci
z Michałowa

puszczo białowieska bądź im przychylna
władza pisu twarda
karabinem wpycha uchodźców
na twoje mokradła

który skrzywdziłeś
od rana mam w głowie
śmiechem nad jego krzywdą wybuchając
nocą – rechoczą nazi koty
Boże... w polskim sejmie!

[eka]

w polskim sejmie nowy ład
na bemowie - Mata
kto bardziej
przyszłość nam wyplata

[tabakiera]

przyszłość nam wyplata zaczątki wierszy
w głębokie sploty
rozsiewa ziarna na lustrach tęczy
i śpiewa o tym
co się odstanie kiedy się stanie
czasu spełnienie

przyszłość się skrada na czterech łapach
z cichym natchnieniem

[eka]

Z cichym natchnieniem pod pole, w czerwone?
Albo w te rozdęte, sino-kapuściane?
PrzedCzas swój marnujesz.
Już w połowie wiosny głupotą przerosły,
by pychą uderzyć i w tego,
i we w tę.

A ty, jak to jesień. Zbierzesz, co jest nami.
Nie usyp mnie w kopczyk z tymi
*warzywami.

[tabakiera]

*warzywami nas obsadzili:

uśmiech fasoli
duma buraka
zieleń brukselki
czerwień karotki

z liścia od kapusty
w mordę ślmaka
dostał pomidor

i zrobił ha ha