Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[EdwardSkwarcan]

między Tobą i nami dotyk nieskończony
wzbudza u dociekliwych wiecznie kontrowersje
przebłyskiem chwili bywa ich nadziei promyk
kiedy pełnię przygniata dokuczliwa jesień

czy nie prościej o jasność w grzechu tajemnicy
grzmią fanfary fałszywych w łzach goryczy nędzy
kpią następcy po latach a Ty patrząc milczysz
czyżby w czerni się kryły zastępy przeklętych

[eka]

czyżby w czerni się kryły zastępy przeklętych
wiruje wspólnym ruchem pośrodku ławicy
pytanie starych wiązań jeszcze nie umarłych
od światła odpychanych zwątpieniem i gniciem

bo na własne żądanie widzą tylko ciało
i jedną jego rozkosz w erotycznym szale
impotencja umysłu nie martwi ich wcale
choć myślenie nie boli i jasność by dało

[EdwardSkwarcan]

choć myślenie nie boli i jasność by dało
rozumiałem czytając tendencje na Wrzeszczach
goniąc własne koncepcje zabija się radość
by wybić z głowy miłość do kochanych Bieszczad

zieleń tam przegrywała z brukiem wielkomiejskim
czyżby chodnik był rajem by go wielbić strofą
a może czas na szamba i unijny śmietnik
bo poezja nie może zalatywać wiochą

[eka]

bo poezja nie może zalatywać wiochą
ale wsią jak najbardziej (stary wieszcz się uśmiechnął)
– bukowińskim tojadem na stokach Smereka
wiersz rośnie i kicz truje – mówiła mi eka

czy nie widzisz Skwarcanie kto lasy wycina
ze smogiem nie chce walczyć bażanty ubija
promuje disco polo hoduje nienawiść
w skansen wpycha ojczyznę dotując Rydzyka

[tabakiera]

w skansen wpycha ojczyznę dotując Rydzyka
same plusy rozdaje. Rozwaga umyka,
gdy w kieszeni trzynastka, dotacje na dzieci,
nawet kapło dla krowy i świni, choć śmierci
przecież krowa nie umknie, zjedzą ją łaskawie

dajmy wszystkim na trumnę i będzie po sprawie

[eka]

dajmy wszystkim na trumnę i będzie po sprawie
a i Unia nie powie, ze Polska w naprawie
zatrudni islamistów do kopania grobów
relokuje tym samym tysiące szariatów
między Odrą a Bugiem wyznawcy Allacha

zbudują swe imperium na mogiłach Lachów

[tabakiera]

zbudują swe imperium na mogiłach Lachów:
zniknie piękna Warszawa, zaraz za nią Kraków,
a za Krakowem Gniezno, miasta, wioski, lasy,
wszystko zginie i spocznie jak w pradawnych czasach,
gdy nie było niczego, a Bóg pędzlem z bata
nasze światy malował,
a potem zapłakał.


Zaraz, a islamiści?
Oni w wielkim dole
będą jęczeć i pływać
jak muchy w rosole.

[eka]

jak muchy w rosole
zmęczą się pływaniem
Putin wszystkie złapie
ułoży na stole

powyrywa skrzydełka a później odnóża
wysuszy w piekarniku i Ruskich nakarmi
a na ziemi niczyjej swe straże postawi

a wszystko przez dotacje – przedwyborcza burza
rozdała hojnym gestem swe zyski z budżetu
już nikt pracować nie chciał
zabrakło kotletu

słoneczko po nas płacze księżyc mu wtóruje
nadzieja matką głupich
śmieje się Angela

[tabakiera]

śmieje się Angela

To Angela przeżyła polskiego premiera?
Nie złamały jej sądy, nie pogryzł ząb czasu?
Siedzi sobie w Brukseli, choć spłonęły lasy,
choć początek jest końcem, kiedy czas się cofa
i na bielutkim byku podąża Europa.
Chyba pędzi ku Krecie, a tam Grek leniwy
chce z jej mieszka wyciągnąć, bo nie ma na diwy.
A za Grekiem Anglicy, nadgnici jak zombi...

Wielki byku uciekaj, zagwizdaj, zatrąbij...

A byk tylko chce dzieci narobić Europie,
potem uciec na Olimp.

Aj, bożku-jełopie!

[eka]

Aj, bożku-jełopie! Nie gryzę, poczekaj!
Mam do ciebie prośbę:
– Znowu mnie pokochaj.
Baby się starzeją, niewieścieją chłopy,
przybywa emerytów, będą więc kłopoty.
Niż demograficzny kontynent zalewa,
jeśli nie pomożesz, uschniemy jak drzewa!

Zeus się zatrzymał, spłynął złotym deszczem
na miasta i sioła, i... Jeszcze,
raz jeszcze!
– krzyczy Europa bardzo podniecona
(nieważne że kochanka, a nie ślubna żona).
Za dziewięć miesięcy, urodzą się dziatki
i wszystkie podobne tylko do swej matki.

Budujmy przedszkola!


(dzięki, Tab : )