"Ekspres do kawy" cz. XXIV - Przyjacielu

[eka]

Wzruszająco... i subtelnie połączony wymiar materialny (przyroda) z duchowym.
Nie jest łatwo i długo nie będzie.

[Alicja Jonasz]

Przekażę te słowa mojej bohaterce pozdrawiam, eko

[eka]

[Alicja Jonasz]

Długo zbierałeś się do odejścia, zwlekałeś, jakbyś czekał na bociany, które akurat wtedy wychowywały młode. Jeszcze nie czas im było w drogę, jeszcze za wcześnie... Właśnie jeden z nich stał w gnieździe na jednej nodze i klekocząc swoje trzy po trzy, trzepotał skrzydłami, gdy ty, nie pożegnawszy się nawet, wzleciałeś w powietrze....

[eka]

Starożytni Grecy umiejscawiali tę pofuneralną przestrzeń logiczniej - pod ziemią, tam gdzie składa się prochy/zwłoki, a my uparcie lokujemy się w przeciwnym kierunku. I chyba nie tylko religia miała/ma na to wpływ

Bardzo ładnie o odchodzeniu, Alicjo.
Taki plaster na najgłębsze pęknięcie w naszym świecie.

[Alicja Jonasz]

ornitolodzy powiadają, że już pierwsze bociany w drodze; dziś widziałam jednego młodego w gnieździe, jak stał w deszczu na jednej nodze i milczał

[eka]

Może kogoś zabierze

[Alicja Jonasz]

Nie umiem przypomnieć sobie barwy twojego głosu ani kształtu dłoni, którymi lubiłeś, jak mi się wtedy wydawało, otulać moje kruche życie, żeby nie rozpadło się na milion kawałków. Moje życie skryło się w tej iluzorycznej kołysce jak mały wróbel, który, nie wierząc w moc swych skrzydeł - choć dawno już dojrzały, by ponieść go w przestworza - boi się opuścić gniazdo.
Nasza przyjaźń miała trwać wiecznie...
Czy pamiętasz?
***
Twój cień nie odszedł. Postanowił zostać. Wierny z niego przyjaciel, najwierniejszy… Błądzi ze mną co ranek po ścieżkach ogrodu zasłuchany w szelest spadających liści i skrzeczenie sójki, która ukryła się w leszczynie. Rosa chłodzi sny, wiatr osusza łzy, a pierwsze promienie słońca nieśmiało wychylającego się znad widnokręgu otulają dłonie ciepłem. Nie ma już ciebie, jestem ja i twój cień.
Czy nie brakuje ci go czasem?

[eka]

Hm. Kiedyś doszłam do wniosku, że cień bywa dobry i zły, ale na pewno materialnie nie istnieje.
Niech dobre cienie będą z nami, bo dobre istnienia cienia mieć nie muszą.

Ładnie tu, mimo Braku.