***(październikiem jesień płynie...)

[Liliana]

październikiem jesień płynie
kapryśna deszczowa
listek brzozy w pajęczynę
przed wiatrem się schował

wiatr o psotach tylko myśli
hula jak szalony
i na starej okiennicy
wygrywa canzony

czasem gdzieś pod dębem przyśnie
i o szczęściu roi
czasem dmuchnie w spadłe liście
i tworzy z nich wzory

różnorodne niczym ptaki
z rajskiego ogrodu
zachowają swoje barwy
aż do pierwszych chłodów

nie bądź tak zachłanny wietrze
wszystkich nie zabieraj
będzie tęsknić pani jesień
smutkiem spłyną drzewa

[Lucile]

A nie mówiłam, że jesteś, Lilu, mistrzynią "plastyki słów" (to komplement). Takie strofy czyta się nie tylko z przyjemnością, ale i z intelektualnym i emocjonalnym usatysfakcjonowaniem. Ślicznie płyną ładnie zrymowane i zrytmizowane wersy. Nic, tylko podziwiać i zazdrościć.

Serdeczności

[Liliana]

Ślicznie płyną ładnie zrymowane i zrytmizowane wersy. Nic, tylko podziwiać i zazdrościć.

Lucilko,
najserdeczniej dziękuję. Trzymają mi się te rymowańce jak rzep... Inaczej nie potrafię. Zaczynam pisać i rymy się same wciskają, nic białego czy wolnego mi nie wychodzi.

Serdeczności

[Leon Gutner]

Wchłonąłem ten jesienny klimat wiersza z ogromną przyjemnością.

Z uszanowaniem L.G.

[Liliana]

A ja z przyjemnością witam Twój komentarz, Leo.

[Wszebor]

No cóż ja mogę napisać, ta jesieni pięknie się czyta, zaraz weselej robi się na duszy.

Pozdrawiam.

[Liliana]

...ta jesieni pięknie się czyta, zaraz weselej robi się na duszy

Jeśli weselej, to bardzo się cieszę, Wszeborze.
Dziękuję i pozdrawiam serdecznie

[eka]

listek brzozy w pajęczynę
przed wiatrem się schował

Jedynie ten obraz przechowam. Wzrusza.

[Liliana]

Jedynie ten obraz przechowam.

Ależ ja się bardzo cieszę, eka, że choć jeden. Dla mnie to bardzo dużo.
Serdeczności