Prawie ballada (żartobliwie rustykalna) o urokach rosiczek

Wiadomość

#1 Post autor: **Lucile** » 19 lis 2021, 11:43

W splecionych dłoniach zachłannych nocy
pachnących piżmem i tamaryszkiem
czekasz na finał,
by spijać go duszkiem.

Daremnie! Nie przesuniesz przeszłości,
już nie ta czasoprzestrzeń. Dziewczyna też inna,
chociaż prawa nadal sobie rościsz.

I nie na darmo wieść niesie gminna;
snuje się nieszczęsna, we mgłę spowita,
niemal niewidoczna, blada kobita.
Widzisz, jak płoną jej oczy?

Zachowaj dystans, usłyszysz alarm - przecież
ona gotowa zamknąć kochanka w sen
bez wyjścia - ponury, proroczy,

aż nie pozostanie nawet cienia cień
niemiłości... wystrzelonej z pękniętej procy.

LuBe
dziewiętnaście, jedenaście,
dwadzieścia dwadzieścia jeden

#2 Post autor: **lczerwosz** » 19 lis 2021, 13:40

Myślisz, że niepozorna ma szansę zwabić i omotać?
Mi trochę przeszkadza brak rytmu w prawie balladzie.

#3 Post autor: **Lucile** » 19 lis 2021, 13:53

Ach, wiesz, zapomniałam jeszcze dodać... że to również taka prawie ballada zdecydowanie nieregularnie synkopująca.

nienażarty · #4 Post autor: **nienażarty** » 19 lis 2021, 17:45

pierwej zrobiło mi się bardzo smutno

"I nie na darmo wieść niesie gminna;
snuje się nieszczęsna, we mgłę spowita,
niemal niewidoczna, blada kobita."

a potem ogarnęła mnie wesołość

aż nie pozostanie nawet cienia cień
niemiłości... wystrzelonej z pękniętej procy.

może to i proca

#5 Post autor: **Lucile** » 19 lis 2021, 17:57

Prawie rustykalna i prawie rubaszna.

nienażarty pisze: ↑
19 lis 2021, 17:45
potem ogarnęła mnie wesołość

I o to chodziło.

za

Liliana · #6 Post autor: **Liliana** » 04 maja 2022, 19:23

Ciekawy eksperyment, Lucile.

szczepantrzeszcz · #7 Post autor: **szczepantrzeszcz** » 30 cze 2022, 09:22

Każdy kochanek daje się zamknąć w sen bez wyjścia...
Ech, niezaprzeczalny ten urok rosiczek.

Szczepanowi baaardzo się spodobało.