Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[pallas]

I się śmiał
w dołek wpadł
Syzyf
pogromca chwili

[Jana]

pogromca chwili
się pomylił
nawis
towarzyskości
ciąży jak skala
nad piknikiem
ten beka
ten polityka
Prosecco
dżin z tonikiem
makarony
z befsztykiem
espresso café
grappa bianco
dajcie mi chwilę!

[pallas]

dajcie mi chwilę!
a zmienię...

nie ważne to

i tak historię piszą

zwycięzcy i pyrrusi
a może
ten
którego zabili

[eka]

którego zabiliśmy bratobójczo nożem
a których tylko pogardliwym słowem

którą spaliliśmy na stosie a które
dobijamy pięknym paragrafem

które wyskrobaliśmy zawczasu
a dla których wciąż jesteśmy

oprawcą i katem

[eka]

oprawcą i katem
natchnieniem
brat-łatą

strupiałym amokiem
szyderą pod szczęściem
ach wszystkim po prostu

zepchnijcie się z mostu

(plusk plusk - to przez biust
i przez jajca
plusk)

[pallas]

(plusk plusk - to przez biust
i przez jajca
plusk)

prawda to

i tak

następny
skacze

plusk

[eka]

Plus karmi się w trwaniu
również i minusem.
Pytam retorycznie:
- Czy koniecznie musi?

[pallas]

- Czy koniecznie musi?
wers gonić zdanie
a
akapit - wiersz

koniecznie słowo
goni słowo

na papierze
białym
spisanym
atramentem myśli

[Mchuszmer]

atramentem myśli
co się leją z piórek
zapaćkały linię
prostą weszły w skórę

anie
miały
prawdę

zabazgramy

o tusz to

[tabakiera]

a tusz to któż
zbrudził rząd dusz
na czarno
niebiesko
i granat
owo
rozmazał słowo
a teraz mową
pragnie odtworzyć to co spisane
było
nie było

ma przechlapane