Smutek Salome

[Lucile]

w pochyleniu głowy zobaczył go Spinello Aretino*
a fresk zatrzymał chwilę kiedy zmęczona
tanecznym wirowaniem zajrzałam w oczy Jana
widzące choć bez życia

nawet tytuł królowej Armenii nie wypełnił pustki

czy dzisiaj potrafię spojrzeć ze zrozumieniem
na wygiętą w łuk szyję niewinnej dziewczyny

tej którą byłam przed skazującym tańcem

------
*Spinello Aretino (Spinello Di Luca Spinelli), toskański malarz z przełomu XIV/XV wieku. Malował głównie freski we Florencji, Pizie, Sienie i Arezzo. Początkowo w stylu Giotta, stąd też były trudności z przypisywaniem autorstwa. Część jego prac nie przetrwała do dnia dzisiejszego z różnych powodów, także niefortunnych konserwacji.

[AS...]

uwielbiam takie klimaty
mam wątpliwości, czy w czwartym wersie ma być "wiedzące" czy "widzące";
jeśli ma być jak jest, to "wiedzące oczy" nie jest zbyt ładną metaforą... jak myślisz?
zajrzałam / zadrżałam - ten drugi czasownik msz niepotrzebny
puenta ładna, ale zbyt skomplikowana; na Twoim miejscu spróbowałbym przeredagować;
serdeczne

[Lucile]

dziękuję, przemyślę, pozdrawiam
L

[Lucile]

Przemyślałam i chętnie skorzystam ze wskazówek:
1. Martwe oczy Jana miały widzieć,
2. Wkradł się brzydki rym zajrzałam - zadrżałam,
3. Puenta, póki co, pozostaje bez zmian.

Tak to jest, kiedy tekst powstaje w ciągu kilku minut i nie daje mu się szansy "poleżakowania".

Pozdrawiam
L

[AS...]

trzy ostatnie wersy Luci są zdaniem złożonym, ale jak?
poddaję się, choć wydawało mi się, że w gramatyce pozjadałem wszystkie rozumy...
a tak szczerze - zamieniłbym miejscami dwa ostatnie wersy
rezygnując przy okazji z myślnikowych cudów

czy dzisiaj potrafię spojrzeć ze zrozumieniem
na wygiętą w łuk szyję niewinnej dziewczyny

którą byłam przed skazującym tańcem

[Alek Osiński]

https://www.youtube.com/watch?v=34FFDppvIf8

[Lucile]

Alku,
z przyjemnością obejrzałam taniec siedmiu zasłon, brawurowo wykonany.
No, ta Salome kipiała zmysłami, erotyzmem i determinacją. Okrutna, czy tylko bezrefleksyjnie posłuszna matce?

Bardzo dziękuję, ja, „tę moją” usiłowałam zrozumieć, ale... czy mi się udało?

Pozdrawiam
L

[eka]

Składnia karkołomna (podpowiedź AS...a bdb), a podwójna perspektywa wypowiedzi (podmiotu oglądającego fresk i wcielającego się Salome raz w historycznych realiach, następnie w sobie współczesnych) zaciemnia treść dodatkowo. (chyba wiem, kim jest osoba metaforycznie pozbawiona głowy przez peelkę:)
Ewentualnie można w podmiocie zobaczyć Salome wiecznie żywą, która ogląda siebie na fresku i wspomina, ale wtedy tytuł i wers pierwszy wymusza drugiego, niezależnego obserwatora. Jeśli to ta opcja (jedna bohaterka, drugi peel niepotrzebny), tytuł winien brzmieć: mój smutek.

Pozdrawiam, Lu.

[Lucile]

Ta karkołomna składnia

czy dzisiaj potrafię spojrzeć ze zrozumieniem na wygiętą w łuk szyję
- tej którą byłam przed skazującym tańcem -
niewinnej dziewczyny

miała być swoistego rodzaju kontrapunktem do tańca Salome. Tańca, z pewnością pięknego, pełnego wdzięku i harmonii, a przede wszystkim kusicielskiego. Gdyby było inaczej, czy Herod Antypas zgodziłby się na żądania Herodiady, bo przecież nie Salome, która była tylko narzędziem w jej rekach?

Jak widzę, to znaczy czytam, eksperyment się nie powiódł, dlatego - zresztą zgodnie z sugestiami - zmienię szyk i „niewinna dziewczyna” powędruje do przedostatniego wersu.

Czy Salome z Biblii i Salome z przywołanego fresku Aretina to jedna i ta sama osoba?
Nie. Salome z fresku miała sporo czasu na przemyślenia.

Jednak nie jestem pewna, czy zechciałaby spuścić zasłonę milczenia na ten taniec. Dzięki temu jej „taniec siedmiu zasłon” - co jakiś czas – pojawia się na którejś z operowych scen świata.

Bardzo dziękuję za poświęcony czas na czytanie i komentarze.

Pozdrawiam
L

[eka]

Dzięki za odpowiedź, Lu.
Wiesz, ta wygięta w łuk szyja Salome nie dawała mi spokoju, tzn. wizualizacja, poszukałam więc zdjęcia fresku:

https://commons.wikimedia.org/wiki/File ... roject.jpg

I wtedy, kontemplując ruch malarza (naprawdę - wspaniałe ujęcie postaci biblijnej Salome), zrozumiałam w kontekście Twojego wiersza, że interpretacja artefaktów to jednak naprawdę indywidualna sprawa. No bo dla mnie Salome bez wątpienia nieznacznie uśmiecha się. Z satysfakcją lekko mruży oczy, wpatrzona to, co stało się jej udziałem: zbrodnią, wyrokiem...
Jeszcze raz przeczytałam uważnie wiersz i komentarze.
Punkt ciężkości w owym tańcu. W jego erotyzmie. I w zasadzie nieistotne jest historyczne tło. Literackie, malarskie, muzyczne. Ważne jest tutaj pytanie: Czy wyzwalanie erotyki zasługuje na potępienie? Nie, raczej nie, mówi peel, próbując usprawiedliwić 'taniec siedmiu zasłon' owym dostrzeżonym smutkiem wnuczki Heroda (od rzezi niewiniątek) zobaczonym na fresku Aretino.

Czy Salome z Biblii i Salome z przywołanego fresku Aretina to jedna i ta sama osoba?
Nie. Salome z fresku miała sporo czasu na przemyślenia.

Okey:), można i tak wyjaśnić rozbieżność tytułu: Smutek Salome z gramatycznymi jednoznacznościami:

w pochyleniu głowy zobaczył go Spinello Aretino*
a fresk zatrzymał chwilę kiedy zmęczona
tanecznym wirowaniem zajrzałam w oczy Jana
widzące choć bez życia

- na fresku bowiem brak zmysłowo tańczącej postaci z końca XIV wieku.

Hm, te słowa komentarza, o stawaniu się inną osobą w miarę upływu czasu, też bardzo inspirujące. Czy jesteśmy w każdej sekundzie inni?
Co z naszą odpowiedzialnością za minione postępki. Można się bardziej zrozumieć po czasie. Fakt, ale czy można przeszłość zdecydowanie odciąć? Powiedzieć: to nie byłem/byłam ja?

Z Salome dekadentyzm uczynił najsłynniejszą femme fatale, a może ona ów erotyzm miała wyćwiczony w szkole tańca?:)
Same pytania. Dlatego to bardzo inspirujący wiersz, przeze mnie widziany tak:

mój smutek

w pochyleniu głowy zobaczył Spinello Aretino*
zatrzymał chwilę kiedy zmęczona
tanecznym wirowaniem zajrzałam w oczy Jana
widzące choć bez życia

czy i ja
już potrafię spojrzeć
ze zrozumieniem
na wygiętą w łuk szyję
po skazującym tańcu


Pozdrawiam, Lu.
Dziękując za zatrzymanie.