Skradziony liryk

Wiadomość

bonkreta · #1 Post autor: **bonkreta** » 14 gru 2018, 20:12

Ktoś mój świat podwędził i podrzucił wrogi -
taki obcy i zimny. Nie da się przytulić.
Próbuję go odnaleźć w labiryntach ulic,
w kafejkach pełnych ludzi, na poboczach drogi,

w wyżłobieniach kolein. Ciemno - reflektory
pędzących samochodów nie wiadomo dokąd,
oślepiają. Przecieram, chyba tylko po to,
by łzawiły i piekły. Do nich mówię: - Sorry

za tę miękkość pod mostkiem. Może tam wciąż żyje
bicie fal o filary - twoje, moje, niczyje...

#2 Post autor: **Leon Gutner** » 15 gru 2018, 14:51

Dużo nie będę gadał - powiem tylko ze to dobry wiersz i bardzo mi się podoba.

Z uszanowaniem L.G.

bonkreta · #3 Post autor: **bonkreta** » 15 gru 2018, 17:00

Dzięki, Leo

jaga · #4 Post autor: **jaga** » 15 gru 2018, 20:37

też mi się podoba

bonkreta · #5 Post autor: **bonkreta** » 15 gru 2018, 21:48

Dzięki, Jaga, za dobre słowo

nienażarty · #6 Post autor: **nienażarty** » 21 gru 2018, 23:35

a ja się będę czepiał:
jeśli to ma być liryk to bez słowa podwędził - ma zabarwienie komiczne jest żartobliwe
pozdrawiam

EdwardSkwarcan · #7 Post autor: **EdwardSkwarcan** » 24 gru 2018, 18:52

Dobry wiersz. Żal Ci strony, bo wróciłaś Specjalistko od wierszy z dużą ilością interpunkcji. Pamiętam Cię.

bonkreta · #8 Post autor: **bonkreta** » 27 gru 2018, 14:23

[ref]nienażarty[/ref], a ja lubię wplatać kolokwializmy do form tradycyjnych.
Pozdro

bonkreta · #9 Post autor: **bonkreta** » 27 gru 2018, 14:24

[ref]EdwardSkwarcan[/ref], specjalnie ddla Cię wrzucę tekst, który jest jednym zdaniem wielokrotnie złozonym.

)) Interpunkcji w nim więc do bólu.