Kartka druga z nienapisanego pamiętnika

[Marcin Sztelak]

Niespodziewanie rozpoczęła się podróż
przez wszystkie rodzaje piekła,
ze szczególnym uwzględnieniem
wiat autobusowych
i klatek ostatecznie umęczonych
chwiejnymi krokami mieszkańców.
Z braku mapy
musiała wystarczyć butelka i nieśmiało
pełgający żar dogasającego peta.
Nauczony najprostszych prawd
nie jadłem chleba powszedniego.
Zresztą głód nie doskwierał,
zepsuty zegarek
wskazywał pory tylko pomiędzy
posiłkami.
W końcu, w najciemniejszym miejscu
piwnicy, zrozumiałem:
baobaby rosną samotnie.
Oraz wszystkie inne surrealizmy.

Ostatecznie nadszedł czas
i w mgnieniu oka przeminął.

[lczerwosz]

poprawiłem błędy pośpiechu:

Niespodziewanie rozpoczęła się podróż
przez wszystkie rodzaje piekła,
ze szczególnym uwzględnieniem
wiat autobusowych
i klatek ostatecznie umęczonych
chwiejnymi krokami mieszkańców.
Z braku mapy
musiała wystarczyć butelka i nieśmiało
pełgający żar dogasającego peta.
Nauczony najprostszych prawd
nie jadłem chleba powszedniego.
Zresztą głód nie doskwierał,
zepsuty zegarek
wskazywał pory tylko pomiędzy
posiłkami.
W końcu, w najciemniejszym miejscu
piwnicy, zrozumiałem:
baobaby rosną samotnie.
Oraz wszystkie inne surrealizmy.

Ostatecznie nadszedł czas
i w mgnieniu oka przeminął.

i ą zamiast a w tytule

[Lucile]

Swoją drogą ciekawe, który krąg piekła (wg Dantego) miałeś na myśli? Kiedy doczytałam do ostatniego wersu, odniosłam wrażenie, że jednak ten ostatni – dziewiąty, a baobab – jak samotny Lucyfer tam rezydujący, czyli… lasciate ogni speranza voi ch`entrate.

A przecież piekło można sobie oraz innym zgotować tu, na naszym realnym padole. I to zapewne miałeś na myśli pisząc ten gorzki wiersz. Czy przejście na drugą stronę… załatwia sprawę?

Dobrze się czytało – akuratnie do mojego obecnego benessere.