Rozmilczenie

[Leon Gutner]

Wyjdź po cichu , nie pal światła.



Łagodnym dźwięcznym tonem
co milczeć mi zabrania
przemycam niepokoje ukryte w zapytaniach

nie znałem i nie poznam
na żadne odpowiedzi
i tylko gdzieś w sumieniu przyczynę żal wyśledzi

to nie jest żaden wyrzut
wiem że się bałaś zawsze
tych pytań nie zadawać choć chciałaś poznać prawdę

czasami móc nie wiedzieć
przywilej to znaczący
jak cichy długi wieczór co dzień zmęczony skończył

nauczysz się jak mówić
że pragniesz że pokonasz
nic zdarzyć się nie może gdy znikasz rozmilczona

a równoległa droga
jest pewnym zrozumieniem
że może ktoś nie zechcieć podążać za sumieniem

powody są nieważne
to setki elementów
co plotą całość w jeden stos żalów i wykrętów

a kiedy to się dzieje
już nie jest wszystko jedno
tak nami się rozmilcza ta nadchodząca
wieczność