Raz, raz, raz

[Marcin Sztelak]

Oto próba życiorysu,
wypełnienie natarczywych pustek
pomiędzy datami.

Oto składam kolejną prawdę
z cząstek znalezionych na ścieżce
wydeptanej przez pokolenia.

Żebraków i innych uparcie wierzących
w rychłe nadejście, nawet szczęścia.
Chociaż zawsze następuje ciąg dalszy.

Zapętlony na szyi skazanego na wędrówkę
poprzez noce. Nieoświetlone,
z natrętnym głosem w tle:

dwa, dwa, dwa.
Oto jest próba końca.

[eka]

zawsze następuje ciąg dalszy.
Zapętlony na szyi skazanego na wędrówkę
poprzez noce. Nieoświetlone,

Depresyjnie piękna fraza. I cały wiersz bardzo udany, w klamrze. Niczego się nie zatrzyma, nawet liczby, jedna następuje po drugiej, tyle że abstrakcję/ideę matematyczną da się wyizolować, unieruchomić w teorii, a czasu ze szczęściem - nie.