Kara i nagroda

[Toyer]

Bóg pokarał świat Ewą i grzechem,
bawiąc się żebrem Adama, utraconym
rajem, owocem, wężem i drzewem,
cały świat, został poważnie zmyślony.

ich dzieci, dzieci, dzieci i (...)
rodzice przyszłych pokoleń
wciąż, tworzą się na nowo, nowi,
zgoła innym sposobem.

wszystkich łączy wola, w imię ojca i matki,
bez amen, a z omenem, bez znaczenia,
przeczytanym, ze spalonej kartki.
do zobaczenia, do zobaczenia.

płoną stosy, gaszone benzyną,
cywilizacja, cywilizacja, cywil,
z prawa, na lewo, za sprawą,
kołysze się, w amoku, pijany debil.

to wszystko było, zaplanowane,
kara zmieniła się w nagrodę,
nagroda szansą, szkoda tylko że,
teraz, człowiek człowiekowi Bogiem.

[Hosanna]

Nie lubię komentować innych wierszy w tym czasie kiedy daję własny ale się skusiłam
dla mnie wystarczająca jako wiersz jest końcówka
i to mi sie podoba


to wszystko było, zaplanowane,
kara zmieniła się w nagrodę,
nagroda szansą, szkoda tylko że,
teraz, człowiek człowiekowi Bogiem.

pojecie Boga implikuje odpowiedzialność za zło