Pożar

[WHITE RAVEN]

dęby znowu płoną
i lżejsza jest cisza
prędzej krew w żyłach tłoczona
jakiegoś klawisza
podnosi wiaderko przepełnione strachem
nie wodą ! nie wodą !
lecz piachem

i cisza zapada
każdy który lepiej swoim ciałem włada
dopada do węża
dąb cichutko spokojnie
oddaje westchnienie
jak amen w pacierzu
upada ! upada !

wiele wieków poszło do Elizjum z dymem
lecz ja zostałem przy płaczącej Zosi
gładząc ją po głowie
podająć chusteczkę
gdy o nią poprosi

[Leon Gutner]

Coś w tym jest, nawet jeśli odczytało mi się bez większych uniesień.
Najlepsza ostatnia.
Z uszanowaniem L.G.