przerobiony wiersz

Wiadomość

marta zoja · #1 Post autor: **marta zoja** » 27 paź 2019, 07:34

jestem człowiekiem
jak wiersz zrozumiany
od końca

a od początku spalam się
w promieniach
słońca

byłoby łatwiej
ale ja szukam
głębiej

ufając swojemu natchnieniu
historia w podróży
do głębi

wcale mnie nie nuży
nadaje sens niejednej
opowieści

wchodzę w przestrzenie
tuż po burzy
zamykam oczy jestem po drugiej

stronie świata

Wiersz napisany po przeczytaniu
Marcina

Nic co ludzkie

Od zawsze pełen dwuznaczności
przetykam życie przez pełnie.
I nie chodzi o księżyc
– aby nie było trywialnie.

Chociaż może to jego wpływ
każe iść stroną w półmroku.
Najdziwniejsze, wcale nie wracam
z dalekiej podróży.

Ani nie wznoszę szeptów w martwych
językach. Jedynie przesiąkam
deszczem, padającym w tajemnicy.

Od czasów Noego.
I wcześniej. A ten nieustający
grzechot to tylko kości
nieśmiertelnych.

Alek Osiński · #2 Post autor: **Alek Osiński** » 28 paź 2019, 15:22

marta zoja pisze: ↑
27 paź 2019, 07:34
jestem człowiekiem
jak wiersz zrozumiany
od końca

a od początku spalam się
w promieniach
słońca

byłoby łatwiej
ale ja szukam
głębiej

ufając swojemu natchnieniu
historia w podróży
do głębi

wcale mnie nie nuży
nadaje sens niejednej
opowieści

wchodzę w przestrzenie
tuż po burzy
zamykam oczy jestem po drugiej

stronie świata

Faktycznie, przerobiony od deski do deski. Ciekawe czy się Marcinowi spodoba. Pozdrawiam : )

Marcin Sztelak · #3 Post autor: **Marcin Sztelak** » 30 paź 2019, 14:26

I spodobał się, z jedną drobną uwagą - może bez świata w puencie?

Pozdrawiam