mikro

[Agnieszka R.]

Nie wszystko da się wyrwać z korzeniami,
przycisnąć podeszwą.

Toczy się
ziemia, koślawe słowo.
Ślimak, który niesie swój ciemny, nieco
przestraszony dom między źdźbłami trawy.

Ślady, korytarze drążą wzory.

W kuchni życie, jak pod zabrudzonym paznokciem.
Matka porusza się powoli jak ślimak.
Na jej fartuszku wirują żółte kwiaty,
umazane mąką, tłustymi plamami.

Chcę je zerwać, ale kolega buddysta grozi palcem.

[Marcin Sztelak]

Mikro świat? Pewnie tak. Udany wiersz, dopracowany, chociaż ja bym jeszcze skrócił. Tzn. bez drugiego toczy się i wymieniania, bo raczej wystarczyłoby: umazane mąką i tłustymi plamami.

Pozdrawiam.

[Agnieszka R.]

Dziękuję, Marcin, bardzo!

[eka]

Toczy się
ziemia, koślawe słowo.

oraz

– ja – wspomnieniożerca.

Reszta nie zapamięta się. Ale te dwie frazy - na pewno!

[Agnieszka R.]

Eka, poprawiłam... Dziękuję Wam.

[Agnieszka R.]

Proszę tego wiersza nie czytać, rodzi się w okropnych bólach. Przepraszam.

[eka]

Dobrze idzie, podoba mi się metamorfoza.

[Agnieszka R.]

Nie wolno zdeptać.
Koślawe słowa, liszka
pod winogronowym liściem zwinięta w kłębek.
ślimak, który niesie ciemny dom
przestraszony między źdźbłami trawy.
Ślady, korytarze wydrążone we wzory.

W kuchni życie, jak pod zabrudzonym paznokciem.
Matka porusza się powoli jak ślimak, robi
gołąbki z winogronowych liści.
Na jej fartuszku wirują żółte kwiaty
umazane mąką, tłustymi plamami.
Na jednym przysiadł motyl - rozłożył żagle.
Chcę je zerwać.

[Agnieszka R.]

dziecko po inkubatorze:)

Mikrokosmos

Nie wolno zdeptać wszelkich koślawości, doskonałości.
Liszka zwinęła się w kłębek pod winogronowym liściem,
ślimak niesie ciemną skorupę między źdźbłami trawy,
wystawia czułki, obawia się chrzęstu?
Lepkie ślady, korytarze wydrążone we wzory.

W kuchni życie, jak pod zabrudzonym paznokciem.
Matka ukryta za szafką, powolnymi ruchami
owija gołąbki w ciepłe liście winogrona.
Na jej fartuszku wirują żółte kwiaty
przyprószone mąką, zatłuszczone plamami.
Na jednym przysiadł motyl – rozłożył skrzydła,
mogę je zerwać?

Będę wdzieczna za opinie

[eka]

Toczy się
ziemia, koślawe słowo.
Ślimak, który niesie swój ciemny,
przestraszony dom między źdźbłami.

Ślady drążą wzory.

W kuchni życie jak pod zabrudzonym paznokciem.
Matka porusza się powoli. Na jej fartuszku
wirują żółte kwiaty, umazane mąką, tłustymi plamami.
Chcę je zerwać, ale

kolega buddysta grozi palcem.

___________
: ) Widzimisie. Nie przejmuj się.