Słowa Dalidy

[marekch]

tej zimy przez widziany z okna
widnokrąg nie przeleciała żadna ważka
nie pojawiła się na moment mgnienia
posmarowana grubo masłem bułka

niechby wiedźma zaprosiła do siebie
i niechby upiekła ciało w trymiga
żeby choć kulawy diabeł zakupił duszę
na krwisty weksel lub żeby cokolwiek

się działo w początku stycznia gdy gromniczne
światło rozpala zbyt małą nadzieję na przednówku
przed pierwszymi kaczeńcami przed rezurekcją
przed silniejszym promienieniem słońca

[lczerwosz]

Piekło jest zawsze bardziej zachęcające, zwłaszcza, gdy ani chleba, ani igrzysk. Wyglądanie przez okno nieskuteczne. Widać nie mieli mediów, co by zrekompemsowaly zapaść świata. Ale pomarzyć zawsze wolno.

[tabakiera]

Piękny jest ten wiersz, a na uwagę zasługuje fachowość i kunszt w zastosowaniu przerzutni.
Nastrojowo, z lekką dozą humoru.

[Lucile]

Ciekawy tytuł „Słowa Dalidy”. Prawdopodobnie nawiązuje do znakomitej piosenkarki, która popełniła samobójstwo, pozostawiając list, niedokładny cytat: życie słało się nie do zniesienia, wybaczcie.
A sama Dalida wzięła swój artystyczny pseudonim od biblijnej postaci Dalili, tej od Samsona.
Czyli czytając wiersz, nieuchronnie tropy powiodły mnie w tę stronę.

A wiersz ładnie skonstruowany, z dystansem, podszyty lekką ironią, a jednak gdzieś spod podszewki wychodzi smuteczek nieuchronności i beznadziejności:

lub żeby cokolwiek
się działo w początku stycznia gdy gromniczne
światło rozpala zbyt małą nadzieję na przednówku
przed pierwszymi kaczeńcami przed rezurekcją
przed silniejszym promienieniem słońca

[Marcin Sztelak]

Nieuchronny, odwieczny smutek - taka skaza na obarczonych wyobraźnią. Dla mnie świetny kawał poezji.

Pozdrawiam.

[em_]

Zgadzam się z przedmówcą — świetny kawał poezji.
Oby takich więcej :-)
Pozdrawiam