PUPPET MASTER (Pożar w domu lalek)

[Gabriela]

a my tak łatwopalni, tak śmiesznie mali,
ruszamy biegiem,
do umieralni - potowarzyszyć lali…



nikt nie chciał zdradzić, kto sprowadził plagę. podobno sam
lalkarz, który początkowo chował się za drzewem i czekał.
dym niczym kolczatka, szybko połknięta gwiazda, która
podcięła gardło.

mamekiny trwają w bezruchu i cierpią. ważniejsze są dzieci
z nosem przy szybie. wciąż krzyczą. może ktoś je znajdzie,
zanim ogień strawi im brzuchy, powieki i bez mrugnięcia,
osuną się w przepaść.

próżno było w tym żarze szukać ludzkich kształtów. dotąd
krągłe piersi mamek topniały jak lodowce, a skromne łona
nie były gotowe na wydanie ewy. kto doceni? nikogo nie rusza
poród na stosie.

ogień wyrwał bobasom ręce. nie mogą ich (przyk)ładnie złożyć
do pacierza. bzdura, że łaskawy lalkarz kocha wszystkie
dzieci. drugi sort. tych nikt nie chce kupić. sierotki - najbardziej
usmarkane laleczki* trafiają do piekła,


na przemian.

* ukłon w stronę J. Jabrzemskiego

[lczerwosz]

Jak w czasie zarazy, potem już tylko bunt uwięzionej w domach głodnej ludności pod hasłem "wirus to narzędzie światowej finansjery, a na koniec komedia w stylu "Escape from New York". Był taki film.

Może wiesz, co się dzieje z J. Jabrzemskim

[Gabriela]

wiersz w żadnym razie nie nawiązuje do korony.
obecnie wiem mniej niż więcej.

[lczerwosz]

Och nie, nie nawiązuje. To ja nawiązałem.

[Gabriela]

Wiem wiem ale wolałam wspomnieć

[Marcin Sztelak]

Nie ma co dużo mówić - wiersz jest świetny. I faktycznie na dzisiaj może się kojarzyć z koronawirusem.

Pozdrawiam.

[Gabriela]

dzięki Ci