Drewno.

[Karma]

Lubiła jabłka.

Do samych nasion wgryzać się
w kłamstwa o niestworzonych.
Potem już było ciszej.

Podobno mieszkała przez moment
w aparatach i sepii.
Tych, które zobaczysz kiedyś na wystawach
w galerii rzeczy słusznie dojrzałych.

To też jest bajka.

Bo gdyby prawda wyjrzała z worka,
podgryzla ci pięty - zaistniałaby drzazga.
Nie tędy trafiła do serca, albo zmyliła tropy
i wrosła jeszcze głębiej.

Po sam piach wyssany z palca.
Z żywicą.


Z cyklu: Sól. Drewno. Kamień.
Jagoda Mornacka.

Dwadzieścia. Dwadzieścia.
Kwiecień.

[eka]

Drewniana drzazga prawdy w ciekawie wykorzystanych frazeologizmach.
Jak nic wiersz o mnie:)))
Lubię jabłka.

Sorry, na poważnie to o istocie prawdy. Gdzie, jak, w czym i czy w ogóle... ale ważne jest poszukiwanie między opakowaniami sedna spraw.
Ważny wiersz.
Pisz, Marcin.

[Karma]

Póki co, jeszcze Kamień.
Potem zobaczymy.

O czym jest ten wiersz nie będę się kłócił.
Dzięki za obecność

[Marcin Sztelak]

Czekam na kamień, jeśli będzie tak dobry jak dwa pozostałe, to będzie to świetny cykl.

Pozdrawiam.

[Karma]

Zobaczymy w niedzielę.
Mam zwyczaj pisywać trojteksty w niedzielę

[Wszebor]

Prawie wszyscy żyjemy chwilami w bajce ale każdy z nas zmierzy się z prawdą , która często bardzo boli właśnie jak głęboko wbita drzazga.
Takie jest życie i ten wiersz właśnie o tym mówi.
Wiersze, które poruszają aspekty życiowe są dobre.

[Karma]

No cóż.
A jakie aspekty miałyby poruszać?
Nie lubię jako autor: właśnie o tym mówi...
Jest to sympatyczne i z przymrużeniem oka, ale jakieś takie...
Ostateczne.


Niemniej, dziękuję.

[eka]

Póki co, jeszcze Kamień.

Sól, drewno, kamień (in spe). Chłód i surowość.

Zmieniłeś początek wiersza.

[Karma]

Nic nie zmieniałem.