Ciężar minionych dni

Wiadomość

Wszebor · #1 Post autor: **Wszebor** » 05 maja 2020, 19:21

Ciemność wcześnie spokojem śni,
ognik z kominka łaskocze podłogę,
dzień zamyka jasności orbitę,
cienie znikają jak ukryte sny.

Swym ciepłym ciałem pieścisz kołdrę,
włosów puklem gładzisz poduchę,
zamykasz powieki - ciężkie jak lata,
toną myśli w dalekiej ciemności,

pozostają tylko czarodzieje - sny
o tajemnicy szczerej miłości ,
bosych nogach w morskiej fali,
łzach wylanych w dni rozpaczy,

o różowych roześmianych buziach
cherubinków dzieci, tak dorosłych,
o zgasłych marzeniach - już zamkniętych,
chwilach ulotnym szczęściem splątanych,

ten miły ciężar minionych dni,
w myślach samotnych, piruetem tańczy
otula wilgotne powieki do snu.
Spij już kochanie, razem będziemy śnić,

dzień następny nie będzie zgasłym,
blaskiem ludzkiego trudu.

Wszebor · #2 Post autor: **Wszebor** » 06 maja 2020, 19:03

@elka
Dziękuję za poświęcony czas i dobre rady i przyznaję Ci rację.
Następnym razem z tych rad skorzystam.
Pozdrawiam

Marcin Sztelak · #3 Post autor: **Marcin Sztelak** » 10 maja 2020, 14:25

Wiersz trochę trąci myszką, ale rozumiem że to stylizacja, natomiast pierwszy wers jest jednak pzyciężkawy. I faktycznie nadmiar snów.

Pozdrawiam.

em_ · #4 Post autor: **em_** » 15 maja 2020, 08:55

Witaj,
bardzo klimatyczny wiersz, napisany z wyobraźnią.
Można spróbować opanować powtórzenia,
chociaż tu aż tak mocno to nie razi.
Pozdrawiam

Wszebor · #5 Post autor: **Wszebor** » 16 maja 2020, 21:17

Dziękuję Wam wszystkim za przeczytanie i komentarze oraz podpowiedzi .

Pozdrawiam.