Niuanse semantyki

[Marcin Sztelak]

Adolf Hitler był niskim sukinsynem – powtarza Roman czekając na otwarcie sklepu.
Później ogląda się za siebie, taki nawyk przed pociągnięciem łyka.
Zresztą ten odruch uratował go przed siódmą i ósmą wizytą w izbie wytrzeźwień.
Szkoda tylko, że jego koledzy nie wierzą w szczęśliwe zakończenia, ani w pocztówki bożonarodzeniowe.
On wprost przeciwnie, nawet wysyłałby kartki gdyby pamiętał jakikolwiek adres. Niestety
na blachę ma wykute jedynie Litwo ojczyzno moja. Za jego szkolnych czasów stosowano kary cielesne, żadnego tam klęczenia na grochu, ale linijką po łapach było wystarczająco dobitne.
Nie, nie wstydzi się swojego życia, jego dziadek był w łagrze, on w miejscach odosobnienia.
Na pamiątkę na lewym przedramieniu kotwica, na prawym naga dziewczyna.
Mimo wszystko nie lubi słowa menel, woli trudniejszy — degustator.
Można by go też nazwać prozaikiem, gdyby nie to, że istnienie Romana jest wierszem, aż do stosownej puenty. W bliżej nieokreślonym wersie.

[lczerwosz]

Gdybym nie przeczytawszy tego tekstu usłyszał opinię, że dla oceny maturzysty wystarczy zadać jedno pytanie. Dowolne. Aby go oblać za cokolwiek. Teraz chylę kapelusza. Degustator. To brzmi. I niepotrzebna jest matura, choć, jak kto lubi, czemu nie.

[eka]

Fajne niuanse.
Adres: Litwo, ojczyzno moja.
Życie-wiersz.
Menel-degustator.
Odosobnienie: izba wytrzeźwień - łagier.

Język giętki niech powie wszystko, co po myśli użytkownika:)
Ironia we wszystkim.