stypa po mistrzu

Wiadomość

biegnąca po fali · #1 Post autor: **biegnąca po fali** » 12 sty 2021, 13:37

ten akurat sam się ukrzyżował
bez drzewa
ale przyszły wszystkie
kobiety które kochał
i te które jego kochały
za plecami mężów konkubentów
przygodnych kochanków
bezimiennych i bez żalu
żegnanych o świcie

zgodnie patrzyły pod nogi
gdy tak leżał i pragnął
wódki wina wody dla ust tych zabrakło
ocet zaś przeznaczono
dla sprawianych na dni postne ryb

a pościć było mu trudno
w ustach zasychało
myśli kruszyły się
przed zebraniem ich w wersy
do wykucia na pamięć
bez nich był pustką
od której odbijały się kobiece spojrzenia
wtedy spuszczały głowy
wstydząc się swojej słabości

i pewnie stoją tak do dziś
z siatkami bagażami
z czym która przybiegła
niepewne kiedy będzie można wyjść
z tej zbiorowej żałoby

po angielsku tylnymi drzwiami
byle drgnięciem wzruszyć
zastygłą w oczekiwaniu bezsilność

#2 Post autor: **eka** » 12 sty 2021, 23:53

biegnąca po fali pisze: ↑
12 sty 2021, 13:37
wzruszyć
zastygłą w oczekiwaniu bezsilność

Super!
Mistrz pióra w ewangelicznych odniesieniach mocy swojego słowa.

Któż to?
Ciekawy wiersz, Ewo.

AS... · #3 Post autor: **AS...** » 14 sty 2021, 21:23

może ten?

Marcin Sztelak · #4 Post autor: **Marcin Sztelak** » 14 sty 2021, 21:46

Jedna, drobna uwaga - raczej bez drewna, ale to szczegół, bo wiersz świetny ze świetną puentą.
Pozdrawiam.

biegnąca po fali · #5 Post autor: **biegnąca po fali** » 17 sty 2021, 17:01

Ewo - tajemnica;)
Dzięki za czytanie. Pozdrawiam.

ASie - ten nie. Chyba, że na mongolski

Marcinie - może i tak. Pomyślę.
Dziękuję i odpozdrawiam.