dział damsko-męski

Wiadomość

biegnąca po fali · #1 Post autor: **biegnąca po fali** » 14 mar 2021, 23:17

w kobietach jest miłość
której mężczyźni nie potrafią unieść
dlatego odchodzą do ich ciał
bez słowa
bez walizki i psa

po wszystkim przeklinają te ciała
opuszczone znów stają się kobietami
roszcząc sobie prawo do skarg
aż trzeba im zamykać usta
krokami na ganku
gotówką na czynsz i światło

w przypływie empatii zrozumieć

że w kobietach jest miłość
której same nie potrafią unieść
dlatego schodzą w głąb swoich ciał
pod mężczyznami się moszcząc
wiją namiastki raju

wypełzną w porze obiadu
i grzecznie rosół albo barszcz
ziemniaki i schab podają
stępionymi pazurkami herosi kark
na swoją zgubę drapu drap
oddzielą mięso od kości

#2 Post autor: **eka** » 15 mar 2021, 19:37

biegnąca po fali pisze: ↑
14 mar 2021, 23:17
stępionymi pazurkami herosi kark
na swoją zgubę drapu drap
oddzielą mięso od kości

Nie przesadza peelka?

A na poważnie... dualizm w miłości oryginalnie zobrazowany. Nowatorsko rzec można:

biegnąca po fali pisze: ↑
14 mar 2021, 23:17
w kobietach jest miłość
której mężczyźni nie potrafią unieść
dlatego odchodzą do ich ciał
bez słowa
bez walizki i psa

Mocno zatrzymał podkreślony wers.
A w zderzeniu z 2. strofą:

biegnąca po fali pisze: ↑
14 mar 2021, 23:17
po wszystkim przeklinają te ciała
opuszczone znów stają się kobietami
roszcząc sobie prawo do skarg
aż trzeba im zamykać usta
krokami na ganku
gotówką na czynsz i światło

rodzi się wniosek, że osoba żeńska składa się z miłości i kobiety.
Miłość nie skarży się nigdy, a kobieta - obiekt wyłącznie cielesny ma inne materialne potrzeby. To logiczne : )

Najlepszy fragment, wręcz samodzielny liryk:

biegnąca po fali pisze: ↑
14 mar 2021, 23:17
zrozumieć

że w kobietach jest miłość
której same nie potrafią unieść
dlatego schodzą w głąb swoich ciał

biegnąca po fali · #3 Post autor: **biegnąca po fali** » 15 mar 2021, 20:11

Technicznie jest raczej słabo. Ale wiersz ten traktuję jako żart. Chciałam po prostu chociaż raz być zgryźliwa :P

Dzięki:)

Alek Osiński · #4 Post autor: **Alek Osiński** » 15 mar 2021, 23:06

biegnąca po fali pisze: ↑
14 mar 2021, 23:17
w kobietach jest miłość
której mężczyźni nie potrafią unieść
dlatego odchodzą do ich ciał
bez słowa
bez walizki i psa

Ta pierwsza strofa super. Bardzo mnie ujął ten dymorfizm
na wypełnione miłością kobiety i ich ciała.

W drugiej jednak, Ewo, jakbyś rezygnowała z tej dychotomii
nadając tym ciałom zdolność do jakby wtórnego uzyskania
kobiecości. Tak się zastanawiam czy to brak konsekwencji
czy celowy zabieg mający na celu podkreślenie różnego rodzaju
kobiecości - np. tej wysublimowanej i tej jakby użytkowej?

Pozdrawiam : )

#5 Post autor: **eka** » 16 mar 2021, 17:41

biegnąca po fali pisze: ↑
15 mar 2021, 20:11
wiersz ten traktuję jako żart. Chciałam po prostu chociaż raz być zgryźliwa :P

No... końcówka mnie rozbawiła, a ta Twoja zawoalowana krytyka obu płci... fajna.
Przyzwyczaiłaś nas i siebie do smuty, więc dalej sporo tego w tym 'zgryźliwym dziale.

biegnąca po fali · #6 Post autor: **biegnąca po fali** » 16 mar 2021, 22:55

Dziękuję, Alku.

Eko - pozwoliłam sobie wyodrębnić ten (Twoim zdaniem) wręcz samodzielny liryk

ESENCJA

zrozumieć

że w kobietach jest miłość
której nie potrafią unieść
dlatego schodzą w głąb swoich ciał

Marcin Sztelak · #7 Post autor: **Marcin Sztelak** » 17 mar 2021, 20:02

Ironicznie albo satyrycznie, w każdym razie z przymrużeniem. Aż się chce sparafrazować...
Pozdrawiam.

#8 Post autor: **eka** » 18 mar 2021, 18:45

biegnąca po fali pisze: ↑
16 mar 2021, 22:55
ESENCJA

zrozumieć

że w kobietach jest miłość
której nie potrafią unieść
dlatego schodzą w głąb swoich ciał

Dokładnie, na szczęście są wyjątki, które się nie boją u :rosa:

nieść ją wyżej i wyżej... czasem w wiersze, czasem w życie.