Spadek po Ikarze

[Alek Osiński]

Właściwie nie pamiętam, żebyś miała jakoś na imię
więc sam wymyślam od małego. Krzywisz się
i odwracasz oburzona, pokazując język. Niech ci będzie
chodzi przecież tylko o drobne manko

łatwy do autoryzowania rachunek. Nasze ciała
złożone zostały z czystych feromonów
ziębnąc w foremkach nietrwałych tkanin. To życie
łączy elektrycznymi łukami i ognie świętego Elma

błyskają przy wygasłych ogniskach. Kości i kostki
natchnione do długich podań o kromce chleba;
przełknąć, to jakby pisać od nowa, zasiewając
niebieską włókę. Trafia się przypadkiem - pełnia rzeki

namaszczona jest pachnącym balsamem
i trzeba rosnąć na omszałych konarach wierzb
kiedy dookoła snuje się księżycowa sonata
a figura oracza prowadzi swój żelazny dialog z czasem
który upłynął, nie biorąc nas zupełnie pod uwagę.

[Krokus]

Podoba się, czas płynie i nie zatrzyma go żadna metafora.

[eka]

A jak niby czytelnik ma Ją nazwać, jeżeli Wasze ciała:

Nasze ciała
złożone zostały z czystych feromonów
ziębnąc w foremkach nietrwałych tkanin.

Feromony potraktuję jak wzajemne przyciąganie zapachem.
Foremki nietrwałych tkanin? Wystyga żar w foremkach, formach, ubiorach.
A pewnie to efekt czasu:

a figura oracza prowadzi swój żelazny dialog z czasem
który upłynął, nie biorąc nas zupełnie pod uwagę.

Spadek po Ikarze. Kusi, aby Ją nazwać Fantazją, Wolnością, Ideą, Odwagą, Radością, Nieroztropnością... bo to co się liczy pan malarz ujął na pierwszym planie, Ikarowi tylko przypisał nogę wystającą z morza.

Ale choć wszystko mija (kości i kostki poleżą dłużej natchnione do podań jak kromki chleba):

przełknąć, to jakby pisać od nowa, zasiewając
niebieską włókę.

Śliczności metafora, i nabieram podejrzeń...

Trafia się przypadkiem - pełnia rzeki

namaszczona jest pachnącym balsamem
i trzeba rosnąć na omszałych konarach wierzb
kiedy dookoła snuje się księżycowa sonata

Ona jest poezją stricte, nie ma imienia.
Tzn. ma, lecz trudno wybrać jeden pasujący desygnat za miano.
No i będę teraz szukać.
Chyba neologizm potrzebny : )

Cudny wiersz!

[Marcin Sztelak]

Niezmiennie trzymasz poziom, piękna metaforyka i piękny wiersz.
Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

A tam neologizm potrzebny, Ewo, potrzebna jest księżycowa sonata ; )

https://www.youtube.com/watch?v=GOZJBVavAQA

Dzięki za komentarze.

[eka]

Miałam na myśli miano dla efektu Księżycowej : )

[Alek Osiński]

Rozumiem. Ale co by nie powiedzieć
muzyka i tak zawsze bliżej ciała ; )

[eka]

Mamy Teorię Strun, drugie w kolejności Słowo, ale co Ją stworzyło? : )

[Alek Osiński]

Ale co Ewo - teorię strun czy muzykę?
bo jeśli o muzykę chodzi to przecież jest
język wszechświata : )

https://www.youtube.com/watch?v=3GQuaf-_ErE

[eka]

Wszechświat nie jest niemy, jest najpierwszą muzyką.
Teoria strun... to metafora w zamyśle onomastycznym, chyba.

A czemu porażasz Dead can dance? Uff... przejmuje do szpiku kości.