on z krwi mojej i z serca twojego

[Agnieszka R.]

prosiłaś by przysyłał listy o kolejnym umieraniu
i oto stał się inspiracją
potrzebowałaś kontaktu
by tworzyć coraz lepsze wiersze
był śliną która zaraża
snem o więzieniu

mówił że wiersze widzi i gdy oślepnie
będzie bardzo smutno
a przecież słychać szum fal wiatru
szmer w kuchni
westchnienia kochanków
pytając w jakim kierunku podążamy szukał naszych stóp

z czasem pokochałam go jak własne dziecko
a może nastąpiło to na początku znajomości
więc nie mogę przejść i obok ciebie obojętnie
wybaczam tej która wczoraj
nazwała mnie dziwką

[Alek Osiński]

Ciekawa historia i opisana z biglem.
Jestem na tak : )

[lczerwosz]

matce?

[Agnieszka R.]

Alek, Iczerwosz, dzięki, że zostawiliście ślad się doczekałam komentu... matce? nie, raczej nie, raczej tej dla której bohater też był śliną.

[tetu]

Enigmatycznie. Zastanawiające jest to kolejne umieranie, jak i cały wiersz. Pierwsza strofa jest natchnieniem, próbą nawiązania kontaktu, ślina zaś swojego rodzju spoiwem.
Skleja to co nie trzyma, zaraża,(i tu pozytywny wydźwięk słowa)
Pod lir pragnie być blisko. Pytanie - blisko kogo? Nawet uwięzienie nie ograniczyłoby swobody działania.

pytając w jakim kierunku podążamy szukał naszych stóp

Nie bardzo rozumiem ten wers, w kontekście całości, ponieważ występuje w nim 1 os lm.
W ogóle trochę zamieszania z tymi osobami w wierszu.
Cały czas się zastanawiam kim jest ON.
W puencie mowa o wybaczaniu. Przez moment pomyślałam, że odnosisz się w tym wierszu do Boga, że to ON jest tutaj siłą sprawczą, kimś kto uczył/uczy miłowania, wybaczania, jest wszędzie w szeptach kochanków, szumie fal, wiatru itd i tu może miałoby usprawiedliwienie słowo "podążamy" w sensie MY ludzie, ale jakoś nie pasuje mi do tej koncepcji tytuł, oraz wers o oślepieniu. Pomimo iż trochę tu moim zdaniem chaosu, warto było przystanąć, pozdrawiam TD.


Z tytułu wywaliłabym zaimek osobowy

w tym wersie zmieniłabym szyk

mówił że wiersze widzi i gdy oślepnie

mówił że widzi wiersze

z ostatniej zaś cząstki z 3w pozbyłabym się spójnika, a z wersu poniżej przysłówka.

[Marcin Sztelak]

Wiersz jak najbardziej na tak, z posmakiem tajemnicy. Natomiast tytuł bardzo mi nie leży, bo albo zbyt wiele wyjaśnia, albo za bardzo zaciemnia...

Pozdrawiam.

[Agnieszka R.]

Dziękuję pięknie wszystkim czytającym