Retusze

[Alek Osiński]

Po raz pierwszy dowiedziałem się o tobie
z przerabianych wierszy. Byłaś wtedy wolna
i nudziłaś się trochę, wymykając przez młode
pędy, gdy wiosenna sukienka układała się
z bladą zielenią. Za to włosy bardziej foxy;

lisiczka, lecz bez zbędnych podstępów
- wiedziałem od razu, kiedy odeszły wody
i na brzegu ścieżki znalazłem but na koturnie.
W sumie lubię, gdy mnie tak zostawiasz
luźno spiętego z kilkoma kartkami i pozostaje
zmyślenie curriculum vitae.

Obowiązkowo zdjęcie, bo zawsze dobrze wróżysz
z twarzy, kiedy zbieram rozsypane płatki i próbuję
ułożyć mozaikę strof. Bez grama tłuszczu
kropli oliwy, koniecznie trzeba cię wymówić
chociaż to akurat zdanie cofasz w ostatniej chwili
ufna, że tylko przez ciebie można istnieć
w dwójnasób, na każde inne podobieństwo.

[eka]

Wrócę, bo teraz biec muszę.
Cudowny wiersz.

[eka]

Fascynacja poezją jak kobietą, zmienia się tak jak podmiot i jest jemu niezbędna, wzbogaca.
Pięknie o niej piszesz, tak naturalnie, pewnie dlatego, że jest z Tobą wszędzie.
Wracam tu i wracam, i wiem dlaczego.
Warto Twój talent podglądać, bo może coś uda się oswoić.
Brawo, Alku!

[Alek Osiński]

Dzięki, Ewo, za dubeltowy komentarz.
Rad jestem, że wiersz Ci się podoba.

[eka]

Czysta poezja w Twoim wierszu.

[Marcin Sztelak]

Co tu dużo mówić - poezja i tyle, i aż tyle.
Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Dziękuję.

[eka]

Foxy fryzura. Wybór, który celnie scharakteryzowałeś.
Poezja musi być taka.