zasiedziałe

[biegnąca po fali]

schowała świt
lecz nie pamięta czy to była szafa
czy jakieś pudło
łatwopalne jak warkocz
starannie pleciony przez matkę

tyle lat przeleżał na strychu
i nie posiwiał
czarny niby heban
zaraz nabierze koloru ognia

czas po sobie posprzątać
posegregować słowa alfabetycznie
a myśli kolorami

miłości pozwolić odejść
otworzyć okno jak dla duszy

szeroko
tak by poczuła wiatr
który właśnie ustał

[Karma]

A to ładne.
Szczególnie ten alfabet i kolory mi przypadły do gustu.

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry lliryk.
Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Pięknie dziękuję obydwu Marcinom.
Pozdrawiam:)

[eka]

Taka moc "zasiedziałego" - a podmiot chce by odszedł?
Bardzo dobry wiersz, przemówił.