Widzę że,

Wiadomość

#1 Post autor: **Lucile** » 16 paź 2021, 11:22

coraz bardziej nie po drodze ci do ludzi.
Dziczejesz. Choć jeszcze o tym nie wiesz.
Czy dlatego zmusiłaś do podziwiania brzózki samosiejki?
A tu, ot… dziczka, jak dziczka. Rachityczna taka.
Twierdzisz - dodaje sił i uśmiecha się pęknięciami młodziutkiej kory.
A co ona tam wie!
Wyizolowana na balkonie ósmego piętra.
Czy kiedykolwiek będzie miała okazję szumnie zaszumieć
ze swoimi dorodnymi siostrami, wykarmionymi przez matkę ziemię?
Z kim rozkołysze się w tańcu zrzucania liści?
W czyich ramionach nie będzie myśleć o chłodzie?

Przecież nie w twoich.

LuBe
szesnaście, dziesięć,
dwadzieścia dwadzieścia jeden

Krokus · #2 Post autor: **Krokus** » 16 paź 2021, 19:17

No tak, szumnie zaszumieć, jesień zmusza do refleksji , drzewa na wiosnę są pełne życia, jesienią po prostu piękne, a samotność, zawsze taka sama.

#3 Post autor: **eka** » 20 paź 2021, 17:14

Brzózka, którą wiatr zasiał na balkonie ósmego piętra, jak nic rozkruszy beton podłoża : )
A poważnie, to powiem tak. Bardzo mi się podoba owo metaforyczne porównanie podmiotu do drzewka. I fakt, izolowanie się może i powoduje odczucie obcości, niedopasowania. Bo zdziczenie, msz, niezbyt tu przylega do sytuacji. Mnie kojarzy się bowiem z utratą cech warunkujących ucywilizowanie.

Bardzo ładny wiersz, nasączony smutkiem.
:kofe: