Święto Kronosa

[Alek Osiński]

Źródło mowy wyschło, tyle tylko dotarło do Juliana
kiedy próbował po raz ostatni schylić głowę
i zgiąć kolano - nie ma już potrzeby tłumaczyć kamienia
kamieniem, trzymać w potrzasku podobizny Apollina.

Dalej mężnie napina łuk, ale pusty grób nie tknie ciała
a ty królu, jeśli chcesz, wznieś kielich beze mnie
tylko nie budź ziemi. Wino pachnie krwią i plon nie wzejdzie
niwa pozostanie głucha, chociaż dreszcz przenika

suchą grudę. Już nie wieszczę i nie stanę się więcej
przyczyną waśni, moje węże poniesione na wschód
straciły głowy, stare pieśni rozplotły się jak puszczone
na wolność włosy pierwszej kobiety.

i ona też, musi wrócić tam , gdzie uwiódł ją los.

[eka]

Piękny jest rytm Twoich wierszy.

Już nie wieszczę i nie stanę się więcej
przyczyną waśni, moje węże poniesione na wschód
straciły głowy, stare pieśni rozplotły się jak puszczone
na wolność włosy pierwszej kobiety.

W tym fragmencie zobaczyłam mitycznego Tejrezjasza. Węże, zmiana płci. Wróżby, które sprowadziły wojny.
A król Julian?
Protoplasta cesarzy rzymskich?
Święto czasu... i nic poza nim.
Zamknięcie podwoi słowa.
Bez słów mniej klęsk.

Bardzo ciekawy wiersz, intuicyjnie odbierany.
Wybacz.

[tabakiera]

Prawdę mówiąc nie pamiętam szczegółów mitologii greckiej. tak chętnie nawiązują do nich twórcy w swoich wierszach, zrestą nie tylko poeci. Od kilku lat obiecuję sobie przestudiować mitologię kolejny raz, ale zawsze mam coś innego do zrobienia, no jakoś mnie nie pociąga. Wiem, to ignorancja.

W wierszu moją uwagę przyciągneły piękne przerzutnie i rytm oraz konsekwentnie poprowadzony wątek.
Pociągnął mnie on ku kolejnemu postanowieniu, że w najbliższe dni wolne zasiądę nad księgą.

Póki co w tekście doczytałam się nawiązań do ekologii, a może nuty działań na obecnej wschodniej granicy?
Bo czy ważne jest miejsce i czas, gdy historia zakolem się toczy?

[Krokus]

Ciekawy wiersz, taki jesienny.

[Alek Osiński]

A król Julian?
Protoplasta cesarzy rzymskich?

Julian, Ewo, to akurat postać autentyczna. Chodziło mi o nawiązanie do Juliana Apostaty.
To ostatni cesarz, który próbował znieść prymat rzymskiego "chrześcijaństwa" i ostatni
który zwrócił się z pytaniem do delfickiej wyroczni, aczkolwiek nieskutecznie
różnił się jednak od swoich dawniejszych poprzedników tym, że nie prześladował
chrześcijan, co zresztą mieli mu za złe. Węże natomiast to nawiązanie do kolumny wężowej
którą Konstantyn wywiózł do swojego miasta, zanim węże jeszcze postradały głowy.
Przez niektórych nawet utożsamiana z Omfalosem, czyli pępkiem świata
chociaż właściwy pępek, jak pewnie wiesz, to jeszcze inny obelisk pokryty rytami
przypominającymi spirale DNA, który według mitologii podrzucono Kronosowi
do połknięcia zamiast własnego dziecka...

Bo czy ważne jest miejsce i czas, gdy historia zakolem się toczy?

A to pewnie, Doroto, zależy od perspektywy z jakiej się ocenia.
Dla doświadczających owych: miejsca i czasu, czyli konkretu
na pewno nie są bez znaczenia...

Dzięki bardzo za komentarze

[eka]

Dzięki, odniesienie do Kronosa i wróżbity skierowało myśli do protoplastów cesarzy.
Bardzo interesujący władca z Apostaty. Teraz oczywiście inaczej odczytuję. Można próbować, ale starego rytu historii się nie odtworzy.

moje węże poniesione na wschód
straciły głowy, stare pieśni rozplotły się jak puszczone
na wolność włosy pierwszej kobiety.

i ona też, musi wrócić tam , gdzie uwiódł ją los.

Los dwa razy tak samo nie uwodzi.

______________
Wiersz ma wspólny tytuł z utworem cesarza : )

[Alek Osiński]

Wiersz ma wspólny tytuł z utworem cesarza : )

No, faktycznie. Ciekawy zbieg okoliczności : )

[eka]

A może jesteś wcieleniem Apostaty? : )