kądziel i wrzeciono

[biegnąca po fali]

u podnóża góry wziąłeś głęboki wdech
nie wystarczyło by wejść na szczyt
ginął w chmurach
a ty bałeś się że zmylisz drogę

na dole stała matka
chusta spłowiała w słońcu
od długiego czekania
bolał krzyż

nie miej jej za złe pewności że wrócisz
bez chwały
za to z rozbitym kolanem
z jednej krwi jesteście
i jednej miłości

utkani z przędzy
która się plącze i rwie
wchłania wodę i brud
napotkany po drodze

[eka]

Nie wystarczy jednego głębokiego wdechu by wejść na mały szczyt, a co dopiero na taki ginący w chmurach.
Czyli syn się przeliczył z możliwościami, jego matka nie.
Wiersz, przez krzyż, który bolał, nawiązuje do Marii i Jezusa.
Do wielkiej miłości matki i syna człowieczego.
Ostatnia strofa bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam, Ewo.

_________
Please, daj na Ósme namiar audycji radiowej z Twoimi wierszami.
Na pewno nie tylko ja chętnie posłucham, więc nalegam.

[tabakiera]

Rozczulająca miłość matki, która zawsze opatrzy zbite kolano i zrozumie niepowodzenie.
Nie wierzy w sukces?
Myślę, że po prostu przygotowuje się, zawsze gotowa pomóc.
Sukces ma wielu ojców, porażka jest... z własną matką, która się jej nie wyrzeknie.

Na temat bolących krzyży i chuścin nie wypowiadam się.
Dodają dramatyzmu, to fakt.
No i motyw pielgrzyma jak u Paulo Coelho
Niech będzie, jak być musi.

Poczta poetycka Radia Koszalin, nadaje co wtorek o godz. 21.00.
Łatwo odszukać w necie.

[Alek Osiński]

Ten bolący krzyż skierował mnie w stronę biblijną
ale po namyśle pomyślałem, że to błędny trop.
W końcu podobno każdy "swój krzyż dźwiga".
Relacje z matką to relacje specjalnego znaczenia
determinuje je niespotykana w innych relacjach
istotność i dotkliwość, stąd też i ich odczuwanie
szczególne. Ciekawy wiersz. Pozdrawiam

https://www.youtube.com/watch?v=dnUMuyCeIrw