rady dla początkujących artystów

[datura]

mówią - skup się na świetle
choć to w cieniu rozgrywa się opowieść

można w nim zmieścić wszechświat
ukryć drżenie rąk

cień delikatnie kładziony jest jak błona

jeśli zdołam przebić ją końcem pędzla
zamieszkam na styku kolorów
wplotę siebie jak wstążkę
w fakturę obrazu

[Marcin Sztelak]

Wiersz ciekawy, choć raczej nie znam się na malarstwie. Tylko tytuł jak dla mnie zbyt na wprost, zbyt mentorski.

[datura]

Dzięki wielkie, tytuł jest trochę ironiczny, bo w wierszu chodzi tez trochę o łamanie zasad, ciekawość i podążanie własną drogą, inną, niż ta, która się utarło chodzić

[mirek13]

Dobre.
Jest tu tyle słów ile trzeba.

[niewenus]

nie do końca mam pewność, że to skończona forma.
ale to niemal tak samo, jak z obrazami.
trudno nie przekroczyć punktu, w którym będzie o ten ruch pędzla za dużo.
często zdarza się, że jakaś kropka lub kreska jest niezbędna. sztuka zawiera się w równowadze lub w przekraczaniu granic.
później wszystko zależy od odbiorcy. pozdrawiam

[Gloinnen]

Dla mnie najciekawszy w wierszu jest początek.

mówią - skup się na świetle
choć to w cieniu rozgrywa się opowieść

można w nim zmieścić wszechświat
ukryć drżenie rąk

Tu się coś dzieje.
Dalej to już trochę sprawia wrażenia pisania na siłę i - przepraszam za tak brutalny odbiór - wciskanie siebie w wiersz, również na siłę.
Tak właśnie o to chodzi - jak sama piszesz - żeby opowieść artysty rozgrywała się w cieniu, żeby osoba używająca pędzla, pióra - pozostawała nieuchwytna.
Taka jest chyba też główna idea wiersza, toteż "wplatanie siebie w fakturę obrazu" zaczyna brzmieć jak niepotrzebna instrukcja, zbędne dopowiedzenie.

Pozdrawiam,

Glo.

[datura]

Dobre.
Jest tu tyle słów ile trzeba.

Dzięki wielkie!

[datura]

nie do końca mam pewność, że to skończona forma.
ale to niemal tak samo, jak z obrazami.
trudno nie przekroczyć punktu, w którym będzie o ten ruch pędzla za dużo.
często zdarza się, że jakaś kropka lub kreska jest niezbędna. sztuka zawiera się w równowadze lub w przekraczaniu granic.
później wszystko zależy od odbiorcy. pozdrawiam

Dzięki za opinię, masz rację, trudno jest tak wyważyć, wiersz by nie powiedzieć zbyt mało lub za wiele.

[datura]

Dla mnie najciekawszy w wierszu jest początek.

mówią - skup się na świetle
choć to w cieniu rozgrywa się opowieść

można w nim zmieścić wszechświat
ukryć drżenie rąk

Tu się coś dzieje.
Dalej to już trochę sprawia wrażenia pisania na siłę i - przepraszam za tak brutalny odbiór - wciskanie siebie w wiersz, również na siłę.
Tak właśnie o to chodzi - jak sama piszesz - żeby opowieść artysty rozgrywała się w cieniu, żeby osoba używająca pędzla, pióra - pozostawała nieuchwytna.
Taka jest chyba też główna idea wiersza, toteż "wplatanie siebie w fakturę obrazu" zaczyna brzmieć jak niepotrzebna instrukcja, zbędne dopowiedzenie.

Pozdrawiam,

Glo.

Dzięki Glo za opinię, masz może pomysł jak można by to zmienić? będę wdzięczna za radę:)

[Gloinnen]

Spróbuję pomyśleć. Ale mogę podrzucić najwyżej swoją wizję, trudno komuś grzebać w metaforyce.

Sam obraz wstążki wplecionej w fakturę nie jest taki głupi, tylko trzeba wyeksponować właśnie ten obraz, a nie peela.
Bo więcej o nim mówi to, co widzi i to, JAK widzi, niż to, co sam o sobie mówi.

jeśli zdołam przebić ją końcem pędzla
wplotę się wstążką w (... -> tu jakiś przymiotnik żeby zachować melodię frazy i coś jeszcze powiedzieć o emocjach)
fakturę



Ale to tylko takie "po mojemu".