VHS

[datura]

raz po raz
uderzasz o szybę
rozbijając się
na czerń, biel
i wszystko pomiędzy

mrowisz-

a one zlizują cukier z ust
zbierają okruszki z palców
jakby chciały zbudować kopiec
ponad moim ciałem

otwieram dla nich stare ranki
to jedyna czułość na jaką nas stać

[eka]

raz po raz
uderzasz o szybę
rozbijając się na czerń
biel
i wszystko pomiędzy

Taka propozycja w celu wyeliminowania samotnego przecinka:)

Bardzo ciekawa chwyt z mrowieniem, skutkiem czego owe mrówki zlizujące cukier, budujące kopiec nad peelką.
A kim są? Niepewnością wobec uczuć?
Bardzo intensywny wiersz.

[Marcin Sztelak]

Dobry, emocjonalny wiersz.