Roniąc światło dniu na pociechę

[Alek Osiński]

Jedynie fragment twarzy, a musi przemawiać
w imieniu całości. Przynajmniej tak to rozumiem
biorąc od rzeczy milczącą zgodę. Niekiedy
trzeba się zwyczajnie zdać na niemy wyrzut
z wdziękiem Dyskobola, który nie chce pozbawić
nas żadnego ze szczegółów. Świat zamarł

ale powody są niejasne, ręce rzeźbiarza nadrabiają
nieustannie stracone seanse, nakładając kolejne
włókna mięśni i odrobina pokory pokrywa zmieszanie
kamienia. To jednak nie pozory, dysk powoli wyjdzie
z cienia, otwierając oczy zamarłym w oczekiwaniu

i story pękną w oknach. Gdyby nie ciążenie, moglibyśmy
dalej mnożyć na glinianych tabliczkach dary zniesione
przez tych, co pragną wierzyć. Spadnie na nas odrobina
błogosławieństwa; powody jednak nigdy dość dosłowne

skłaniają do snucia. Babie lato; zbyt długo trzeba było
tkwić w kropce, wygrzebując palcem godzinę za godziną.
Przeniesiemy jeszcze tylko żelazne porcje i reszta
będzie mogła utonąć w ciemności, biorącej pod skrzydło
każde nowo narodzone światło.

[eka]

Alek... wrócę. Teraz czas pogania bez wdzięku sztuki.
Frazy w metaforach jak aurea dicta, rytm - łagodny jak niewzburzona fale obmywające brzeg, i ten spokój, dojrzałość

[eka]

zbyt długo trzeba było
tkwić w kropce, wygrzebując palcem godzinę za godziną.
Przeniesiemy jeszcze tylko żelazne porcje i reszta
będzie mogła utonąć w ciemności, biorącej pod skrzydło
każde nowo narodzone światło.

[eka]

Gdyby nie ciążenie, moglibyśmy
dalej mnożyć na glinianych tabliczkach dary zniesione
przez tych, co pragną wierzyć.

[Marcin Sztelak]

Piękne frazy, wiersz do wielokrotnego czytania.

[4hc]

Nie obraź się, ale w moim odczuciu tytuł jest bez sensu

[Alek Osiński]

Widzę, Ewo, że zainteresowały Cię pewne fragmenty. Dzięki : )

Marcin, dzięki : )

Nie obraź się, ale w moim odczuciu tytuł jest bez sensu

Dobra. Nie obrażę się ; )