Zabłąkany

[Toyer]

Długie chwile których nie chcę już pamiętać
istnieją nadal w świadomości
płonąca kropla deszczu spływa po policzku

w lesie szukam przyjaciół
co wysłuchają cichego śpiewu
biały kruk był przewodnikiem
zagubił się w czarnej drodze mlecznej

zostałem sam

pogrążony w myślach
staczam się na dno
bez daremnie szukam ratunku
błądząc po omacku
zapominam o świetle poranka

nie zauważyłem znaku ostrzegawczego
przekroczyłem wyschniętą rzekę rozpaczy
znalazłem się na granicy upadłego miasta
powinienem wrócić do domu

którego już nie mam

2010-04-23