słowa wbijane pod skórę

Wiadomość

abandon · #1 Post autor: **abandon** » 30 maja 2024, 13:24

dobrze znam spojrzenia poety
niespełniony potrafi zapić słowem z piersiówki
wyssanej do ostatniej kropki moczu
znaczy terytorium
dzielenia słowa na czworo
między wersy z lukrowanego szczęścia
i zagubionych w powtórkach martwego ciągu
ostatni raz jak boga kocha

oto ciało poety podane na półmisku
żryj i popijaj koniakiem z gwinta
pęcznieje ego w pysku do wyrzygania
ostatniego kolegi po piórze nim umrze
ulewa żółci za tych co na morzu
rumują do szanty pod śledzik poszarpane wersy
i tak daleko nie dopłyną
z marską wątrobą nawet rekiny toną

w białych rękawiczkach nakłada
kolejne maski błazna nie chronią przed upadkiem
kroczy pycha siejąc głupców
wyrośnie nowe pokolenie cenzury

#2 Post autor: **eka** » 30 maja 2024, 14:28

Metafory SĄ!

Słowa wbijane pod skórę czytającego, ale i autora, znaczy samemu sobie - takie moje spostrzeżenia z autopsji, niedotyczące zapewne Ciebie.
Nieciekawy obraz poetów niespełnionych... te wszystkie emocje, których źródłem zawiedziona pycha.
Plastyczne obrazy - duży plus.

Zastanawia pointa. Czyżby "niespełnieni" już w roli krytyków - a w zasadzie - krytykantów "dobijają" spełnionych?

Temat wiersza może dać asumpt wręcz elaboratom.
Poeto, Ty nad poziomy wylatuj...

No cóż, trzymać się prawdy - to podstawa (plus metafory:).

Pozdrawiam

abandon · #3 Post autor: **abandon** » 30 maja 2024, 15:38

A metafory? Nawet do żony gadam metaforami - nowa jednostka chorobowa;) Dobrze że polonistka, to coś z tego wyłuska;)
Że słowa wbijane pod skórę mnie nie dotyczą? A skąd o tym piszę jak nie z autopsji.
Nie wiem czy krytycy, czy krytykanci - jednakowy ból wbijana:) Młody poeta nie ma lekko. Jakby mój tata powiedział: pod wiatr, pod górę i po śkle.
Na szczęście z półświatkiem poezji nic mnie nie łączy;)
Dzięki i pozdrawiam

#4 Post autor: **eka** » 03 cze 2024, 18:15

No to ciągły trening ma Pani Polonistka, super!

Na ból wbijania można się uodpornić. Wystarczy uznać się za genialnego, no... niechby tylko bardzo dobrego twórcę, i ma się spokój ducha. Świetna tarcza.

abandon · #5 Post autor: **abandon** » 03 cze 2024, 22:05

Prawdę powiedziawszy, nikt nie obiecywał, że będzie lekko. A że frycowe trzeba płacić... Na szczęście peel, z tego co wiem, płacił najlepszym. Zatem nie żałuje garbowanej skóry;)
Uodpornienie przychodzi po latach, ale z samogeniuszem lepiej być ostrożnym, żeby nie udusiło nadmuchane ego;)
Poza tym wszyscy zdrowi:)
Dzięki i wszystkiego dobrego:)
:kofe:

Toyer · #6 Post autor: **Toyer** » 27 cze 2024, 20:30

Ja mam spojrzenie łagodne oczy błękitne uśmiechające się - cieszę się życiem chociaż bywało różnie - mimo częstego niezrozumienia odczuwam spełnienia - lukrowane szczęście to coś dla mnie - a Boga kocham właśnie za ten lukier nieustannie - jednak za całą gorycz także - cenzury nie lubię - żółć budzi złe skojarzenie - raczej z gniewem - ja tam staram zawsze karmić się spokojem - chociaż kiedyś byłem nerwusem

#7 Post autor: **eka** » 29 cze 2024, 12:43

Lukier i żółć - a co z tym pomiędzy nimi?

abandon · #8 Post autor: **abandon** » 29 cze 2024, 18:44

eka pisze: ↑
29 cze 2024, 12:43
Lukier i żółć - a co z tym pomiędzy nimi?

Pomiędzy nimi spójnik "i", czyli coś ich jednak łączy;)
Wyostrzony obraz bez szarości półtonów.

#9 Post autor: **eka** » 01 lip 2024, 17:34

Okey, ujmę to tak: lukier vs żółć, mniejsza o półtony

abandon · #10 Post autor: **abandon** » 01 lip 2024, 17:40

Oprócz półtonów nieraz występują kontrasty;) A między nimi cała reszta;)